راه های تشخیص انواع پوست و مراقبت‌ها

زمان مطالعه: 6 دقیقه

در مورد انواع پوست معمولی، چرب، خشک، مختلط یا حساس شنیده اید. نوع پوست ها می‌تواند در طول زمان تغییر کند. به عنوان مثال، افراد جوان‌تر از افراد مسن‌تر به احتمال زیاد نوع پوست طبیعی دارند. شما باید بدانید که پوست شما زیر کدام یک قرار می گیرد تا بتوانید بهتر از آن مراقبت کنید. در ادامه مطلب راه تشخیص انواع پوست و نحوه مراقبت از آن ها را بیان کردیم با ما همراه باشید!

معیارهای مختلفی برای طبقه بندی انواع مختلف پوست استفاده می شود. به عنوان مثال، طبقه بندی فیتزپاتریک که برای اولین بار در سال 1975 توصیف شد، براساس رنگ پوست و واکنش آن به قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. از جمله برای تعیین نوع مناسب فاکتور محافظتی در برابر آفتاب یا پیش بینی خطر سرطان پوست استفاده می شود.

با این حال، از نظر زیبایی، پوست براساس چندین عامل مرتبط با تعادل آن طبقه بندی می شود: ترشح چربی، آبرسانی و سطح حساسیت. بنابراین، هر نوع پوست ویژگی های خاص خود را دارد و نیاز به مراقبت های متفاوتی دارد. نوع پوست توسط ژنتیک تعیین می شود، اگرچه تحت تأثیر عوامل دیگری نیز قرار می گیرد و می تواند با گذشت زمان تغییر کند.

موارد تاثیرگذار در تعیین نوع پوست 

نوع پوست شما به موارد زیر بستگی دارد:

  • چقدر آب در پوست شما وجود دارد که بر راحتی و قابلیت ارتجاعی آن تأثیر می گذارد!
  • چقدر روغنی است که روی نرمی آن تاثیر می گذارد!
  • چقدر حساسه!

انواع پوست

بر اساس این ویژگی ها، پنج نوع پوست سالم وجود دارد: معمولی، خشک، چرب، مختلط (هم پوست چرب و هم پوست خشک) و حساس. در زیر ویژگی های اصلی هر نوع پوست را شرح می دهیم.

نوع پوست: معمولی

تشخیص پوست نرمال

اگر پوست معمولی دارید، بسیار خوش شانس هستید. پوست زیبا و ضخیم است، به زیبایی بالغ می شود و پیری زود راس ندارد. مشکلات کمتری دارد و مراقبت از آن آسان است.

پوست معمولی نه خیلی خشک است و نه خیلی چرب! بافتی منظم و بدون نقص و ظاهری تمیز دارد. بدون حساسیت های شدید بوده، منافذ به سختی قابل مشاهده است و نیاز به مراقبت خاصی ندارد. و تنها باید به طور کامل با یک پاک کننده صورت روزانه مانند پاک کننده صورت Deep Clean توسط Neutrogena و یک مرطوب کننده برای محافظت و نرم نگه داشتن آن تمیز شود.

نوع پوست: مختلط

تشخیص پوست مختلط

پوست شما ممکن است در برخی نواحی خشک یا نرمال و در برخی دیگر مانند ناحیه T (بینی، پیشانی و چانه) چرب باشد، در حالی که پوست گونه ها طبیعی یا خشک است. بسیاری از افراد این نوع را دارند. ممکن است در مناطق مختلف به مراقبت کمی متفاوت نیاز داشته باشد.

برای مراقبت از این نوع پوست باید به خوبی از نور خورشید محافظت کنند، چون نسبت به سایر انواع پوست چرب تر است و به آسیب های خورشید حساس است. برای تمیز کردن عمیق منافذ به شستشوی ملایم نیاز دارد. اگر پوست مختلط دارید، صبح و شب Visibly Clear و کرم ضد آفتاب Ultra Sheer را امتحان کنید.
به یاد داشته باشید، آزمایش پوست خود در متخصص پوست برای تعیین دقیق نوع پوست و دانستن اینکه کدام محصولات مناسب تر هستند، ضروری است!

مشخصات پوست مختلط

  • منافذی که بزرگتر از حد معمول به نظر می رسند چون بازتر هستند.
  • جوش های سر سیاه
  • پوست براق

نوع پوست: خشک

پوست خشک چربی کمتری تولید می کند و شادابی ندارد. در بسیاری از موارد خشکی پوست در اثر عواملی مانند: ژن، افزایش سن یا تغییرات هورمونی، تغییر آب و هوا، رطوبت کم هوا، حمام و دوش آب گرم و طولانی، مواد تشکیل دهنده صابون، لوازم آرایشی یا پاک کننده، داروها و اشعه ماوراء بنفش (UV) از تخت های برنزه ایجاد می شود. با این حال، برای بعضی افراد ممکنه بیشتر رخ دهد و حتی یک بیماری مادام العمر باشد. از آنجایی که پوست خشک میتواند ترک بخورد و آن را بیشتر در معرض باکتری قرار دهد، ممکن است باعث سایر اختلالات پوستی مانند اگزما شود یا اگر به درستی مدیریت نشود، مستعد ابتلا به عفونت است.

علائم و نشانه‌های پوست خشک ممکنه بسته به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامت یا علت آنها متفاوت باشد. به طور کلی با احساس سفتی و زبری مشخص می شود. همچنین ممکن است رنگ خاکستری به همراه داشته باشد و پوسته شدن پوست، خارش، قرمزی و ترک های کوچک ایجاد شود. ترک‌خوردگی پوست معمولاً در پوست‌های بسیار خشک مشاهده می‌شود و ترک‌های کوچکی را ایجاد می‌کند که در موارد جدی‌تر ممکنه عمیق‌تر و حتی خونریزی کند. معمولاً دارای خطوط برجسته در اطراف چشم و دهان، پشت دست ها، بازوها و پاهای شما باشد.

تشخیص نوع پوست خشک

پوست آتوپیک یک بیماری پوستی است که با خشکی پوست مشخص می شود که منجر به پوسته پوسته شدن و تحریک و علائم ناراحت کننده مانند خارش می شود. علت اصلی، استعداد ژنتیکی است، اگرچه عوامل دیگری نیز ممکن است باعث بروز آن یا تشدید بیماری شوند، که ممکن است محیطی، آلرژیک، مرتبط با غذا و حتی برخی لباس‌ها باشد.

شما می توانید از شستشوی Deep Clean Neutrogena به صورت روزانه برای حفظ انرژی آن استفاده کنید. همچنین استفاده از کرم مرطوب‌کننده مخصوص پوست‌های خشک و کدر در صبح و شب بسیار مهم است تا آن را شاداب نگه دارد و سطح آبرسانی مورد نیاز را به آن بدهد. این افراد باید مقدار زیادی آب بنوشند و در صورت نیاز گاهی ویتامین‌ها را مصرف کنند.

مشخصات پوست خشک

  • منافذ تقریبا نامرئی
  • چهره ای کدر و خشن
  • تکه های قرمز
  • پوست کمتر الاستیک
  • خطوط قابل مشاهده بیشتر

از این نکات برای کمک به خشکی پوست خود استفاده کنید!

  • دوش و حمام کوتاه تری داشته باشید، نه بیشتر از یک بار در روز.
  • از صابون ها یا پاک کننده های ملایم استفاده کنید. از صابون های دئودورانت خودداری کنید.
  • هنگام حمام کردن یا خشک کردن، اسکراب نکنید.
  • بلافاصله پس از حمام کردن، از مرطوب کننده استفاده کنید. پمادها و کرم‌ها ممکن است بهتر است از لوسیون‌ها برای پوست خشک عمل کنند. در صورت نیاز در طول روز دوباره استفاده کنید.
  • از یک مرطوب کننده استفاده کنید و اجازه ندهید دمای داخل خانه خیلی گرم شود.
  • هنگام استفاده از مواد شوینده، حلال ها یا مواد شوینده خانگی از دستکش استفاده کنید.

نوع پوست: چرب

تشخیص پوست چرب

این نوع پوست دارای ترشح بیش از حد چربی است و ظاهری معمولاً براق، عرق‌ریز و مرطوب و روشن دارد. به این دلیل که تولید بیش از حد چربی توسط غدد چربی ایجاد می شود و معمولاً به دلایل ژنتیکی یا هورمونی تعیین می‌شود و ابتلا به قرمزی، جوش، جوش‌های سرسیاه و منافذ باز بوده که در نوجوانان و جوانان زیر 30 سال شایع است و معمولاً با بروز آکنه مرتبط است.

پوست های چرب صبح و شب نیاز به شستشوی ویژه صورت بدون چربی دارند. به همین دلیل است که نوتروژنا به شما پاک کننده صورت بدون روغن آکنه را پیشنهاد می‌کند که آکنه را از بین می برد و به جلوگیری از جوش های بعدی کمک می کند. همچنین همراه با گریپ فروت برای داشتن رایحه و طراوت بهتر موجود است. افراد دارای پوست چرب باید به خوبی از نور خورشید محافظت شوند. Neutrogena با ضد آفتاب Ultra Sheer خود به شما کمک می کند این کار را انجام دهید. روی پوست ملایم است و لایه‌ای چرب از خود باقی نمی‌گذارد.

مشخصات پوست چرب

  • منافذ بزرگ شده
  • چهره ای کدر یا براق و ضخیم
  • جوش های سرسیاه، جوش ها یا سایر لک ها

نوع پوست: حساس

پوست حساس بیشتر مستعد واکنش به محرک هایی است که پوست معمولی هیچ واکنشی به آنها ندارد. این یک پوست شکننده است که معمولاً با احساس ناراحتی مانند گرما، سفتی، قرمزی یا خارش همراه است.

این نوع پوست عملکرد سدی (یا محافظ) خود را از دست می دهد و باعث می شود میکروارگانیسم ها و مواد محرک به راحتی وارد آن شوند و احتمال ابتلا به عفونت و واکنش های آلرژیک را افزایش می دهند. این یک پوست ظریف است که برای مبارزه با خشکی، زبری و ظاهر معمول خود نیاز به مراقبت بیشتری دارد. گاهی پوست تحریک شده نیز گفته می شود، اما این اصطلاحات مترادف هستند و هیچ تفاوت پوستی بین آنها وجود ندارد.

خب مطلب امروز هم به پایان رسید امیدواریم که در تشخیص انواع پوست و نحوه مراقبت از آن به شما کمکی کرده باشیم. اگر پیشنهاد یا تجربه ای در این زمینه دارید خوشحال میشیم در قسمت نظرات با ما درمیان بگذارید.

زگیل چیست و چه عواملی موجب بروز زگیل می‌شود؟

زمان مطالعه: 5 دقیقه

زگیل چیست؟

زگیل یک بیماری ویروسی است که عامل ایجاد کننده آن پاپیلوما ویروس انسانی است لازم به توضیح است تاکنون بیش تر از ۷۰ نوع ویروس زگیل شناخته شده که در ایجاد زگیل موثرند. برخی از این ویروس‌ها فقط می‌توانند پوست را گرفتار کنند و برخی دیگر فقط مخاط‌ها را (مثل نواحی تناسلی بیرونی و حتی نواحی تناسلی داخلی خانم‌ها و مخاط چشم و بینی و حلق) گرفتار می‌کنند و برخی هم پوست و هم مخاط را گرفتار می‌کنند. با ما همراه باشید تا شما را با انواع زگیل و روش های درمان آشنا کنیم!

انواع زگیل

  • زگیل معمولی

انواع زگیل ها

زگیل معمولی که بیش‌تر در بچه‌ها دیده می‌شود تعداد ضایعات این نوع زگیل در بچه‌ها از یک تا ده‌ها عدد می‌رسد، البته این نوع زگیل در بالغین هم مشاهده می‌شود ولی تعداد آن‌ها نسبت به بچه‌ها کم تر است.

در این نوع زگیل ضایعات به صورت برجستگی‌هایی با سطح خشن و به رنگ مایل به خاکستری دیده می‌شود که اندازه آن‌ها می‌تواند از چند میلی‌متر تا یک سانتی‌متر و بزر‌تر مشاهده شود. بیش‌ترین جاهایی که این نوع زگیل درگیر می‌کند معمولاً روی پشت دست‌ها و پشت انگشتان و پاها، روی تنه، پوست سر، صورت، بینی و می‌باشد.

  • زگیل کف پا

انواع زگیل ها

زگیل کف پا این نوع زگیل به صورت نقاط فرو رفته در کف پاها دیده می‌شوند و گاهی این نقاط به هم پیوسته و سطح بزرگی را به وجود می‌آورند که اصطلاحاً به آن زگیل موزاییکی گفته می‌شود.

  • زگیل صاف

انواع زگیل ها

زگیل صاف این نوع زگیل به صورت ضایعات ۴-۲ میلی‌متری به رنگ پوست یا مایل به رنگ صورتی و با سطح کمی برجسته دیده می‌شود. این نوع زگیل بیش‌تر در صورت، گردن، پشت دست‌ها، مچ دست و زانوها دیده شده که معمولاً در جوان ها بیش‌تر ظاهر می‌شود.

  • زگیل‌های تناسلی

انواع زگیل ها

زگیل‌های تناسلی این نوع زگیل‌ها به صورت ضایعات مجزا و یاگل کلمی به هم پیوسته و گاهی به صورت مرطوب و بدبو درنواحی تناسلی خانم‌ها و آقایان دیده می‌شوند. این نوع زگیل‌ها از طریق مقاربت واگیر می‌یابند.

  • زگیل‌های ظریف نوک تیز یا انگشتی

انواع زگیل ها

زگیل‌های ظریف نوک تیز یا انگشتی این نوع زگیل به صورت ضایعات مجزا و پایه‌دار نازک است و معمولاً در صورت و گردن آقایان دیده می‌شود که با shave کردن صورت زیاد می‌شوند.

چه عواملی باعث بروز زگیل می‌شوند و چه افرادی در معرض گرفتاری هستند؟​

از نظر سنی بچه‌ها و نوجوانان مستعدترین افراد برای زگیل می‌باشند. اما زگیل‌های کف پا بیشتر در بالغین دیده می‌شود. خصوصا در کسانی که بیشتر از استخر و سونا استفاده می‌کنند چون مرطوب شدن پوست کف پا ورود ویروس را آسان‌تر می‌کند. از نظر شغلی کسانی که دارای حرفه‌هایی هستند که مرطوب یا زخمی شدن پوست در آن‌ها شایع‌تر است بیشتر در معرض این بیماری هستند.
کارکنان استخرها، حمام‌ها، قصاب‌ها، مکانیک‌ها در معرض خطر بیش تری‌اند. همچنین کسانی که به دلایلی وضعیت ایمنی خوبی ندارند مثل بیماران مبتلا به ایدز و یا کسانی که داروهای ضعیف کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند شانس بیش تری جهت ابتلا دارند.

درمان زگیل

روش‌های متعددی برای برداشتن زگیل وجود دارد. یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن زگیل است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود به همین دلیل برداشتن زگیل با لیزر بیشتر توسط افراد انتخاب می‌شود. سلول‌های پوستی به دنبال آلوده شدن به ویروس دچار افزایش سرعت در تکثیر و تقسیم سلولی می‌شود که این افزایش رشد باعث بوجود آمدن توده گوشتی روی سطح پوست و گاهی سطوح مخاطی می‌شود.

درمان زگیل‌های معمولی

  • لیزر کردن ضایعات
  • سوزاندن ضایعات
  • کرایوتراپی یا فریز کردن ضایعات
  • استفاده از محلول‌ها و یا پماد‌ها و چسب‌های ضد زگیل

مهم‌ترین عامل برای ازدیاد ضایعات، محیط نمناک است (مانند کسانی که کف پاهایشان بیش تر عرق می‌کند یا کسانی که بیش‌تر با آب سرو کار دارند و یا با مواد نمناک کار می‌کنند) و کسانی که ناخن‌هایشان را می‌جوند و هم چنین افرادی که زگیل‌هایشان را دستکاری می‌کنند بیشتر در معرض انتشار این بیماری‌اند به عبارتی دستکاری کردن زگیل می‌تواند سبب انتقال ویروس به نواحی اطراف زگیل اول و هم چنین سایر قسمت‌های بدن شود.

در اکثر موارد، زگیل‌های روی پوست بی ضرر و بی‌خطر بوده و بدون درمان برطرف می‌شوند. بااین حال، زگیل‌ها باید توسط پزشک بررسی شوند. بعضی اوقات، زگیل بعد از درمان بازگشت کرده و بیشتر از یک نوع درمان برای نابودی آن لازم است. هر چند پزشکان اقدام به درمان سریع زگیل‌ها می‌نمایند.

اما بعضی از انواع زگیل به چندین نوع و یا جلسه درمان برای درمان کامل نیاز دارند. این درمان‌ها شامل:

  • (کرایوتراپی) منجمد کردن

درمان زگیل

این نوع درمان زگیل پزشک از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل استفاده می‌کند. در این درمان تاولی دور زگیل ظاهر شده و حدود یک هفته بعد از آن زگیل می‌افتد.

  • کانتاریدین

در این نوع درمان، پزشک نوعی عصاره خاص از blister beetle را جدا کرده و برروی زگیل می‌گذارد. بعد از گذاشتن کانتاریدان، ناحیه را با باند می‌پوشانند. تاول ناشی از عصاره پوست روی زگیل را برداشته و در نتیجه پزشک قادر به برداشتن بخش مرده زگیل می‌باشد.
سایر داروها: این داروها شامل بلئوسمین، که دارویی تزریقی است بوده و داخل زگیل تزریق می‌شود تا ویروس را بکشد و آلدارا دارویی که برای ایمن درمانی (immunotherapy) استفاده می‌شود و در شکل کرم موجود است نیز از دیگر این داروهاست.

  • جراحی جزئی

زمانی که زگیل‌ها با روش‌های دیگر درمان نشدند، از جراحی برای برداشتن زگیل استفاده می‌شود. ریشه زگیل با استفاده از سوزن الکتریکی یا کرایوسورجری (منجمد کردن عمیق) نابود می‌شود.

  • جراحی لیزری

در این روش از تشعشع قوی نور برای سوزاندن و نابود کردن بافت زگیل استفاده می‌شود.

  • کرم ایمی کیمود یا آلدر

درمان زگیل

با تقویت سیستم دفاعی به صورت موضعی عمل می‌‌کند. برای اثر بخشی حداقل باید ۳۰ هفته از این دارو استفاده گردد لذا معمولا برای درمان اولیه استفاده نمی‌شود مگر ضایعات بسیار منتشر و بسیار ریز باشند یا امکان انجام لیزر وجود نداشته باشد. اما معمولا برای دوره‌های پس از درمان لیزر کاربرد دارد.

  • محلول موضعی پودوفیلین

درمان زگیل

برای ضایعات کوچک و با تعداد کم به صورت سرپایی تجویز می‌شود و معمولا میزان عود آن کمتر از فریز کردن است این روش به دلیل این که دردناکه بوده و امکان آسیب به بافت های سالم پوست نیز وجود دارد معمولا در ضایعات کوچک و به تعداد کم کاربرد دارد.

  • الکتروسرجری (کوتر) یا رادیوسرجری (RF جراحی) دیگر روش‌ها هستند.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید پزشک متخصص این نوع بیماری پوستی را درمان کنید و نگرانی از این بیماری نداشته باشید. خوشحال میشویم در بخش نظرات تجربیاتتان را با ما در میان بگذارید.

نکات مهم و عوارض بوتاکس صورت

مراقبت های بعد از بوتاکس
زمان مطالعه: 5 دقیقه

بوتولیسم یک بیماری فلج کننده جدی و نادر است که به وسیله سم حاصل از باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می‌شود. سه نوع عمده بوتولیسم عبارتند از: بوتولیسم غذایی که با خوردن غذاهای حاوی سم ایجاد می‌شود. بوتولیسم زخم که حاصل عفونی شدن زخم با باکتری کلستریدیوم بوتولینم است. بوتولیسم نوزادان که با مصرف ذرات حاوی باکتری ایجاد می‌شود. امروز در این مقاله درباره‌ی تزریق بوتاکس و مراقبت بعد از بوتاکس را برای شما بگوییم و با ما همراه باشید!

بوتاکس چیست؟

سم بوتولینوم (Botulinum toxin) که با نام تجاری بوتاکس (Botox) در ایران معروف است از سم باکتری کلستریدیوم تهیه و برای فلج موقت عضلات تزریق می‌شود. تزریق بوتاکس پرطرفدارترین عمل زیبایی است که بدون نیاز به جراحی انجام می‌شود. پژوهشگران گفته‌اند بوتاکس ممکن است خاصیت ضد سرطانی داشته باشد.

تولید کننده‌های بوتاکس

در ایالات متحده آمریکا کمپانی آلرگان (Allergan) با نام تجاری بوتاکس (BOTOX) تولید کننده سم بوتولینیوم می‌باشد که هم استفاده درمانی و هم استفاده زیبایی دارد. شرکت آلمانی آمریکایی مرز (Merz) با نام تجاری زاُمین (XEOMIN)؛ شرکت کره‌ای (جنوبی) مدی تاکس (Medy-Tox) با نام تجاری نورونکس (NEURONOX) و شرکت فرانسوی ایپسن (Ipsen) هم با نام تجاری دیسپورت (DYSPORT) از تولید کننده‌های اصلی بوتولینیوم می‌باشند. چند کمپانی داروسازی دیگر در برنامه تحقیق و توسعه خود در حال سرمایه‌گذاری روی این محصول می‌باشند.

مراقبت های بعد از بوتاکس

کاربرد Botox

  • رفع چین و چروک صورت
  • درمان موقت خط‌های قسمت فوقانی صورت و پیشانی
  • درمان خطوط اطراف لب، لبخند لثه‌ای، خطوط ماریونت و بالا بردن نوک‌بینی و خطوط خرگوش در بینی
  • پیشانی و ابرو برای درمان خطوط افقی پیشانی، خطوط اخم و اطراف چشم که به خطوط پنجه کلاغی مشهور است مورد استفاده قرار می‌گیرد. (این خطوط بر اثر هیجانات مختلفی از قبیل خشم، تعجب و خنده ایجاد می‌شوند و در نتیجه اشعه ماوراء بنفش عمیق‌تر و ماندگارتر می‌شوند.)
  • درمان لوچی، بلفارواسپاسم، میگرن مزمن و دیستونی (محل تزریق بوتاکس برای درمان میگرن در نواحی مختلف پوست سر می‌باشد و معمولاً بر اساس منطقه‌ای از سر که بیشترین احساس درد را دارد انجام می‌شود.)

خصوصیات Botox

  • برای بالا بردن ابرو به روش غیر‌جراحی توصیه می‌شود.
  • در صورت عمیق بودن خطوط باید از سایر درمان‌ها استفاده شود.
  • در درمان خطوط پیشانی و اخم (بین ابروها) و اطراف چشم توصیه می‌شود.
  • باعث ایجاد ظاهری جوان‌تر بدون نیاز به زمان استراحت یا بستری شدن دارد.
  • برای درمان تعریق بیش از حد زیر بغل و کف دست مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • برای پیشگیری از چروک بعد از ۲۵ سالگی و برای درمان چروک سنین بالاتر کاربرد دارد.

مراقبت قبل و بعد از بوتاکس

بوتاکس پس از تزریق، جذب عضله می‌شود و در پایانه‌های عصبی که فرمان انقباض را به عضلات می‌رسانند مستقر می‌شود. در این محل بوتاکس از آزاد شدن یک واسطه شیمیایی به نام استیل کولین – که مسئول انقباض عضلانی است جلوگیری می‌کند.

در نتیجه دستور انقباض به عضله نمی‌رسد و در حقیقت نوعی فلج عضلانی موقت ایجاد می‌شود که ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. عدم انقباض عضلات زیر پوستی باعث محو شدن و از بین رفتن چین و چروک‌های پوست روی عضله می‌شود.

معمولاً از یکی دو روز پس از تزریق چین و چروک‌ها به تدریج محو می‌شوند و این اثر بین ۳ تا ۶ ماه به طول می‌انجامد. پس از این مدت اثر بوتاکس کم کم از بین می‌رود و چروک‌ها دو مرتبه ظاهر می‌شوند. در این زمان می‌توان در صورت تمایل تزریق را تکرار کرد.

چه افرادی نباید از روش Botox استفاده کنند؟

  • موارد حاملگی و شیردهی.موارد حاملگی و شیردهی.
  • افراد با نارسایی حاد کلیوی.
  • افراد مصرف کننده وارافارین یا هپارین (ضدانعقادها).
  • بیماری‌های عضلانی مانند میاستنی گراویس، سندرم ایتون لامبرت و ALS.
  • مصرف کننده آمینوگلیکوزید تزریقی مثل جنتامایسین، آمیکاسین می توانند یک هفته بعد از قطع دارو بوتاکس تزریق کنند.

مراقبت های بعد از بوتاکس

مکانیزم اثر Botox در پوست

معمولا زمان ماندگاری بوتاکس بین ۲ تا ۶ ماه در افراد مختلف متفاوت است معمولا اثر بوتاکس از ۲ ساعت بعد از تزریق در بدن فرد آغاز می‌شود ولی نتیجه قابل مشاهده از روز ۵ شروع و تا روز ۲۱ تکمیل می‌شود. (ابتدا عضلات کوچکتر و ضعیف تر و سپس عضلات بزرگتر و قوی‌تر فلج می‌شوند). بوتاکس یک نوع پروتئین حساس به حرارت است. انتقال نامناسب از کارخانه سازنده تا مصرف کننده یا مصرف بعضی داروها یا سیگار باعث کوتاه‌تر شدن تاثیر بوتاکس می‌شود.

مراحل انجام کار

تزریق بوتاکس در مطب به صورت سرپایی انجام می‌‌شود و نیاز به بستری ندارد. از آنجا که تزریق با سوزن‌های بسیار ظریف انجام می‌شود، دردناک نیست و نیازی به بی‌حسی ندارد. پس از ضدعفونی پوست صورت، پزشک با استفاده از سرنگ انسولین مقادیر کمی از بوتاکس را به بالای ابروها، پیشانی و اطراف چشم تزریق می‌کند.

ممکن است در محل تزریق سوزش و قرمزی خفیف ایجاد می‌شود که ظرف چند ساعت برطرف می‌شود. بهتر است پس از تزریق تا چند ساعت از دراز کشیدن خودداری کنید و از مالیدن محل تزریق نیز پرهیز کنید تا بوتاکس کاملاً جذب عضلات محل تزریق شود.

توجه!

نکاتی که قبل و بعد ازتزریق بوتاکس باید رعایت شود باید بدانید که تزریق روشی ساده، بی‌خطر و کار آمد است اما به هر حال یک اقدام تهاجمی است که حتماً باید در شرایط مناسب دسترسی به کمک‌های اولیه و با رعایت اصول استریلیزاسیون انجام شود.

برای پیشگیری از هرگونه عارضه جدی، از تزریق بوتاکس در مکان‌هایی مثل آرایشگاه‌ها، سالن‌های ورزشی و مؤسسات زیبایی خودداری کنید و این اقدام را حتماً تحت نظر پزشک انجام دهید.

مراقبت های بعد از بوتاکس

مکانیسم اثر

بوتاکس پس از تزریق، جذب عضله می‌شود و در انتهای اعصابی که فرمان انقباض را به عضلات می‌رسانند مستقر می‌شود. در این محل بوتاکس از آزاد شدن یک واسطه شیمیایی به نام استیل کولین- که مسئول انقباض عضلانی است- جلوگیری می‌کند، در نتیجه دستور انقباض به عضله نمی‌رسد و در حقیقت نوعی فلج عضلانی موقت ایجاد می‌شود که ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد.

توکسین بوتولیسم از ۲ زیر واحد تشکیل شده است. زیر واحد کوچکتر با اثر بر پروتئین‌های SNARE که در اگزوسیتوز نقش دارند مانع از آزاد سازی استیل کولین می‌شوند.

عوارض بوتاکس صورت

از آنجا که بوتاکس عمدتاً جذب عضلات محل تزریق می‌شود و مقادیر بسیار ناچیزی از آن وارد گردش خون می‌گردد، با دوزی که برای بازکردن چروک‌ها به کار می‌رود، تقریباً هیچ عارضه مهمی ایجاد نمی‌کند. البته مثل هر تزریق دیگری ممکن است سوزش و قرمزی خفیفی در محل تزریق ایجاد کند که پس از چند ساعت خودبه‌خود برطرف می‌شود.

به علاوه در برخی از افراد پس از تزریق بوتاکس، سردرد یا تهوع خفیف یا علائم سرماخوردگی ایجاد می‌شود که معمولاً طی ۲ تا ۳ روز بهبود می‌یابد. هر چند تزریق بوتاکس عارضه جسمی مهمی ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند باعث افتادگی پلک، فقدان جلوه عضلات صورت و ایجاد حالت انجماد در افراد شود.

چهره بی‌احساس با تزریق بوتاکس 🙄 متخصصان هشدار داده‌اند که تزریق بوتاکس می‌تواند توانایی جوانان برای نشان دادن احساساتشان از طریق حالات چهره را به شدت محدود کند.

آنها می‌گویند که حالت‌های متفاوت چهره نه تنها بازتاب‌دهنده احساسات هستند بلکه در شکل دادن آنها هم تأثیر دارند و هشدار می‌دهند که پرورش نسلی جوان با «چهره‌های توخالی» می‌تواند مانع از رشد احساسی و اجتماعی در میان این رده سنی شود. بوتاکس ماهیچه‌های بالای صورت و پیشانی به صورت موقت فلج می‌کند و مانع از چین و چروک شدن پوست هنگام اخم کردن یا بالا دادن ابرو می‌شود.

نتیجه گیری

برای تزریق بوتاکس به پزشک و متخصص پوست مراجعه کنید و حتما عوارض و مراقبت های بعد از بوتاکس را از پزشک سوال کنید که چه کار هایی نیاز است انجام دهید. خوشحال می‌شیم تجربیات خود را با ما در این زمینه در قسمت نظرات در میان بگذارید!

چه نوع خالهایی خطرناک هستند؟

چه نوع خالهایی خطرناک هستند
زمان مطالعه: 6 دقیقه

امروز قصد داریم در این مقاله درباره‌ی انواع خال ها و این که چه نوع خالهایی خطرناک هستند برای شما بگوییم تا از پیشروی بیماری های بزرگتر جلوگیری کنیم با ما همراه باشید!

خال حاصل تجمع سلول‌های رنگدانه‌ای به نام ملانوسیت هستند درون ملانیست ماده‌ای رنگی به نام ملانین تولید می‌شود و رنگ تولید شده باعث رنگی شدن سلول‌های ملانوسیت می‌شود.

توزیع و فراوانی ملانوسیت‌ها تعیین کننده رنگ پوست هستند، در شرایطی که تجمع بیش از حد از ملانوسیت‌های در مساحت کوچکی از پوست ایجاد شود، نتیجه آن یک خال می‌شود که گاهی این تجمع فقط به تغییر رنگ بسنده نمی‌کند و باعث بالا آمدن پوست هم می‌شود. ما در این مقاله شما را با انواع خال پوستی و اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند را آشنا می‌کنیم با ما همراه باشید!

خال چیست؟

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال ها یک نوع رایج از رشد پوست هستند و به صورت لکه های کوچک قهوه ای تیره ظاهر می‌شوند و توسط خوشه هایی از سلول های رنگدانه ایجاد می شوند. خال ها به طور کلی در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر می شوند. اکثر افراد دارای 10 تا 40 خال هستند که برخی از آنها ممکن است از نظر ظاهری تغییر کرده یا با گذشت زمان از بین بروند.

اکثر خال ها بی ضرر هستند. به ندرت سرطانی می‌شوند. نظارت بر خال ها و سایر لکه های رنگدانه ای یک گام مهم در تشخیص سرطان پوست، به ویژه ملانوم بدخیم است.

علائم انواع خال پوستی

خال معمولی یک لکه قهوه ای است. اما خال ها در رنگ، شکل و اندازه های مختلفی وجود دارند:

  • رنگ و بافت: رنگ های خال ها می‌توانند قهوه ای، برنزه، مشکی، قرمز، آبی یا صورتی و به صورت صاف، چروکیده، صاف یا برجسته باشند. حتی ممکن است روی آنها مو رشد کند.
  • شکل: بیشتر خال ها بیضی شکل یا گرد هستند.
  • اندازه: اندازه خال‌ها معمولاً کمتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) – به اندازه یک پاک کن مداد – هستند. به ندرت، خال های موجود در هنگام تولد (خال مادرزادی) می‌توانند بسیار بزرگتر باشند و نواحی وسیعی از صورت، تنه یا اندام را پوشش دهند.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال ها می‌توانند در هر نقطه از بدن شما ایجاد شوند، از جمله پوست سر، زیر بغل، زیر ناخن‌ها و بین انگشتان دست و پا. اکثر افراد 10 تا 40 خال دارند. بسیاری از این موارد در 50 سالگی ایجاد می شوند. خال ها ممکن است در ظاهر تغییر کرده یا با گذشت زمان از بین بروند. تغییرات هورمونی در سنین نوجوانی و بارداری ممکن است باعث تیرگی و بزرگتر شدن خال ها شود.

عوامل ایجاد انواع خال پوستی

خال ها زمانی ایجاد می‌شوند که سلول های پوست (ملانوسیت ها) به صورت خوشه ای یا توده ای رشد می کنند. ملانوسیت ها در سراسر پوست شما پخش می‌شوند و ملانین تولید می‌کنند، رنگدانه طبیعی که به پوست شما رنگ می‌دهد. عوامل ایجاد خال به صورت زیر می‌باشد:

  • عوامل محیطی
  • زمینه ژنتیکی
  • هورمون‌های جنسی بخصوص استروژن و پروژسترون در خانم‌ها

انواع خال پوستی و اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند!

این راهنمای ABCDE می تواند به شما در تعیین اینکه آیا یک خال یا یک نقطه ممکن است ملانوم یا سایر سرطان های پوست را نشان دهد، کمک کند:

  • A برای شکل نامتقارن است. یک نیمه برعکس نیمه دیگر است.
  • B برای مرز است. به دنبال خال هایی با حاشیه های نامنظم، شکاف دار یا پهن شده باشید.
  • C برای رنگ است. به دنبال رویش‌هایی باشید که تغییر رنگ داده‌اند، رنگ های زیادی دارند یا رنگ ناهمواری دارند.
  • D برای قطر است. به دنبال رشد جدید در یک خال بزرگتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) باشید.
  • E برای تکامل است. مراقب خال هایی باشید که در اندازه، شکل، رنگ یا ارتفاع تغییر می کنند، به ویژه اگر قسمتی یا تمام خال سیاه شود. خال ها همچنین ممکن است برای ایجاد علائم و نشانه های جدید مانند خارش یا خونریزی تکامل یابند.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال های سرطانی (بدخیم) از نظر ظاهری بسیار متفاوت هستند. برخی ممکن است همه ویژگی های ذکر شده در بالا را نشان دهند. دیگران ممکن است فقط یک یا دو مورد داشته باشند.

چه خال‌هایى مستعد بدخیمى یا تغییرات دیسپلاستیک هستند؟

بزرگ شدن سریع خال، افزایش رنگ خال (تیره‌تر شدن) و هر نوع تغییر دیگر در رنگ خال، رشد قسمتی از خال و نامتقارن شدن آن از نظر شکل، تغییر در حاشیه خال از نظر رنگ یا شکل، زخمی شدن خال و ایجاد خونریزی، همه این علائم می‌توانند هشداری برای شما باشند تا به پزشک مراجعه کنید.

عوارض

ملانوم عارضه اصلی خال ها است. برخی از افراد بیشتر از متوسط ​​در معرض ابتلا به سرطان و خال های ملانوم قرار دارند. عواملی که خطر ابتلا به ملانوما را افزایش می‌دهند عبارتند از:

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

  • متولد شدن با خال های بزرگ: به این نوع خال ها، خال مادرزادی گفته می‌شود. در نوزادان، چنین خال هایی در صورتی که بزرگتر از 2 اینچ (5 سانتی متر) باشند، به عنوان بزرگ طبقه بندی می شوند. حتی یک خال بزرگ به ندرت سرطانی می‌شود و تقریباً هرگز قبل از بلوغ کودک.
  • داشتن خال های غیر معمول: خال هایی که بزرگتر از یک خال معمولی هستند و شکل نامنظمی دارند، به عنوان خال خونی غیرطبیعی (دیسپلاستیک) شناخته می‌شوند. آنها مایل به ارثی هستند. و اغلب دارای مراکز قهوه ای تیره و حاشیه های روشن تر و ناهموار هستند.
  • داشتن خال های زیاد داشتن بیش از 50 خال معمولی نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به ملانوم است. شواهد نشان می‌دهد که تعداد خال های شما خطر سرطان را پیش بینی می کند. افراد زیر 50 سال که 20 خال یا بیشتر روی بازو دارند، بیشتر در معرض خطر ملانوم هستند. رابطه بین تعداد خال زنان و خطر ابتلا به سرطان سینه را نشان داد
  • داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی ملانوم: اگر قبلا ملانوم داشته اید، در معرض خطر سرطان زایی خال هستید. علاوه بر این، برخی از انواع خال های غیرمعمول منجر به شکل ژنتیکی ملانوم می شوند.

درمان خال

روش‌های متعددی برای برداشتن خال وجود دارد. یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن خال است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود به همین دلیل برداشتن خال با لیزر بیشتر توسط افراد انتخاب می‌شود.

غیر از خال‌هایى که احتمال بدخیم شدن دارند و با تشخیص پزشک براى برداشتن آن‌ها با حاشیه مشخص و به‌طور کامل اقدام کرد، خال‌ها را از نظر زیبایى نیز مى‌توان برداشت که باید پوست بیمار را از جهت تشکیل پوست اضافه یا بر جاى ماندن جاى خال درنظر گرفت که این کار نیاز به مهارت کامل دارد.

مراقب تغییرات باشید!

با محل و الگوی خال های خود آشنا شوید. به طور مرتب پوست خود را معاینه کنید تا به دنبال تغییراتی باشید که ممکن است نشان دهنده ملانوما باشد. ماهانه یکبار خودآزمایی کنید، به ویژه اگر سابقه خانوادگی ملانوم دارید. با کمک آینه ها، سر تا پا را چک کنید، از جمله پوست سر، کف دست و ناخن، زیر بغل، قفسه سینه، پاها و پاها، از جمله کف پا و فاصله بین انگشتان پا. همچنین ناحیه تناسلی خود و بین باسن خود را بررسی کنید.

با پزشک خود در مورد عوامل خطر ابتلا به ملانوما و اینکه آیا به طور معمول نیاز به معاینه تخصصی پوست دارید صحبت کنید.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

از پوست خود محافظت کنید!

برای محافظت از پوست خود در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) مانند نور خورشید یا تخت های برنزه اقداماتی را انجام دهید. اشعه ماوراء بنفش با افزایش خطر ملانوم مرتبط است. و کودکانی که از قرار گرفتن در معرض نور خورشید محافظت نشده اند بیشتر دچار خال می شوند.

  • از اوج اوقات خورشید اجتناب کنید برای بسیاری از مردم آمریکای شمالی، شدیدترین پرتوهای خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر است. برای سایر ساعات روز، حتی در روزهای ابری یا زمستان، فعالیت های بیرون از منزل را برنامه ریزی کنید.
  • در طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید. حدود 30 دقیقه قبل از بیرون رفتن ، حتی در روزهای ابری ، از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. از یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 15 استفاده کنید و آن را سخاوتمندانه استفاده کنید و هر دو ساعت یکبار-یا بیشتر در صورت شنا یا عرق کردن، دوباره استفاده کنید. آکادمی پوست آمریکا توصیه می کند از کرم های ضد آفتاب با طیف وسیع و مقاوم در برابر آب با SPF حداقل 30 استفاده کنید.
  • سرپوش گذاشتن. عینک آفتابی، کلاه لبه پهن، آستین بلند و سایر لباس های محافظ می تواند به شما در جلوگیری از آسیب اشعه ماوراء بنفش کمک کند. همچنین ممکن است بخواهید لباس هایی را بپوشید که از پارچه مخصوص برای جلوگیری از تابش اشعه ماوراء بنفش استفاده شده است.
  • از لامپ ها و تخت های برنزه خودداری کنید. چراغ ها و تخت های برنزه اشعه ماوراء بنفش ساطع می کنند و می توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.

اگر یک خال غیر معمول به نظر می رسد، رشد می کند یا تغییر می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید برای اطلاعات بیشتر درباره اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند مقالات بعدی ما را از دست ندهید. خوشحال می‌شویم نظرات و تجربیات خودتان را با ما در قسمت نظرات در میان بگذارید.

انواع روش‌های لیزر موهای زائد بدن

لیزر موهای زائد
زمان مطالعه: 4 دقیقه

لیزر موهای زائد بدن چیست؟

اگر از اصلاح و اپیلاسیون موهای زائد خسته شده‌اید، لیزر بهترین گزینه برای این رفع مشکل است. لیزر موهای زائد یکی از روش‌های آرایشی – بهداشتی است. لیزر، نور بسیار غلیظی را به فولیکول‌های مو می‌رساند. نور، رنگدانه موجود در فولیکول‌ها را جذب کرده و از بین می‌برد. لیزر با موهای سطح پوست واکنش می‌دهد که باعث تحریک و بوی موی سوخته می‌شود. در این پست قصد داریم نکات قبل از لیزر موی زائد را بیان کنیم تا بهترین دستگاه را با مناسب با پوست خود انتخاب کنید.

کاربرد لیزر در بدن

یکی از مزایایی که لیزر دارد دقت آن است، که موهای تیره و درشت را مورد هدف قرار می‌دهد، در حالی که به اطراف پوست آسیبی نرساند.

  • سینه، شکم، پشت، صورت که شامل (پشت لب‌ها، چانه و گردن، گونه‌ها، دور ابرو، پیشانی، گوش).
  •  ران، کشاله ران، خط مایو، باسن.
  • زیربغل، ساعد، بازو، شانه‌ها، ساق پا

نکات قبل از لیزر موی زائد

  • از 4 الی 6 هفته قبل نباید در معرض آفتاب قرار بگیرید، در صورت قرار گرفتن قابل درمان نیست. و اگر برنزه هستید، باید قبل از شروع درمان صبر کنید تا کمرنگ شود.
  • درد سریع و شدید احساس می‌کنید که اکثر دستگاه‌های لیزر مکانیسم خنک کنندگی دارند که باعث می‌شود درد کمتری احساس کنید.
  • بعد از اولین جلسه درمان، 2 الی 3 هفته طول می‌کشد تا تفاوتی را ببینید و بعد از 8 -12 جلسه نتیجه کامل را می‌گیرید.
  • ناحیه مورد نظر را موچین، اپیلاسیون، موم و سفید کاری نکنید زیرا مانع روند کار می‌شود. فقط اصلاح کنید.
  • گرمای لیزر به مدت 24 ساعت در پوست می‌ماند، و نباید از باشگاه، سونا و دوش آب گرم استفاده کنید. زیرا باعث تکثیر باکتری‌ها و ایجاد لکه‌ها وجود دارد.
  • لیزر درمان قطعی رفع موهای زائد نیست و می‌تواند در برخی موارد رشد بیشتری ایجاد کند. انواع مختلفی از مو را می‌توان با لیزر بلندتر و ضخیم‌تر کرد. اما اگر مو مناسب نباشد متخصص پوست با مشاوره ای که قبل از درمان انجام می‌دهد به شما اطلاع داده می‌شود.
  •  موها باید به اندازه کافی تیره باشند تا لیزر کشیده شود. لیزرهای پالس طولانی (IPL) برای درمان رنگ پوست یا تیره شدن پوست ایمن‌تر هستند.
  • بیشتر افراد کاهش 90 درصدی دائمی رشد مو را گزارش می‌دهند اما نوسان هورمون‌ها باعث رشد مجدد مو می‌شود توصیه می‌کنیم با دوره‌های بزرگ‌تر در فواصل سه ماهه یا دو بار در سال انجام شود.

انواع دستگاه‌های لیزر رفع موهای زائد

در ادامه این پست، پنج نوع مختلف لیزر به همراه عملکردش ذکر کردیم که هر نوع متناسب با انواع مختلف پوست است که شما با مشورت از پزشک متخصص پوست، مشخص شود که کدامیک برای پوست شما مناسب است.

1. رفع موهای زائد با لیزر الکساندرایت (Alexandrite Laser)

لیزر موهای زائد

یکی از انواع محبوب لیزر موهای زائد، روش الکساندریت است. این نوع لیزر برای افرادی با رنگ پوست روشن ایده آل است. آسیب رسانی این دستگاه نسبت بقیه کمتر است. دلیل آسیب ناپذیری این است که طول موج لیزر کوتاه‌تر (یعنی به عمق نفوذ نمی‌کند)، و ممکن است جلسات بیشتری طول بکشد تا موهای زائد دائمی حاصل شود.

2. لیزر موزدایی دیود (Diode Laser)

لیزر موهای زائد

این نوع لیزر اغلب با الکساندرایت مقایسه می‌شود. و لیزر موزدایی دیود نسبت به روش الکساندرایت طول موج بیشتری برای نفوذ عمیق‌تر پوست دارند. روش‌های درمانی لیزر دیود برای افرادی که موهای زائد و رنگ پوست متوسط و تیره دارند بسیار موثر است.
این روش در مقایسه با انواع دیگر دستگاه‌های لیزر موهای زائد، تقریباً بدون درد و جلسات کمتری برای اتمام نیاز دارد. البته، تعداد جلسات در نهایت بر اساس پیکربندی هر فرد متفاوت خواهد بود.

3. یاقوت زدن با لیزر یاقوت (Ruby Laser)

لیزر موهای زائد

Ruby Laser سرعتش بسیار کندتر از سایر دستگاه‌ها است. تقریباً بر روی موهای تیره‌تر موثر نیست، اما برای موهای روشن، ظریف و پوستی بهتر است.
پس از درمان، ممکن است برخی از عوارض جانبی (شامل تورم، درد مانند احساس آفتاب سوختگی و قرمزی در ناحیه درمان) را تجربه کنید. با این حال، این عوارض دائمی نیستند و تقریباً هرگز جدی نیستند. استفاده از کمپرس سرد و مرطوب کنندگی باعث کاهش ناراحتی و از بین رفتن سریعتر اثرات آن می شود.
البته ناگفته نماند که این عوارض برای تمام افراد شامل نمی‌شود و برخی واکنش متفاوتی نسبت به لیزر‌های مختلف نشان می‌دهد. و افرادی که پوست‌های تیره تری دارند بیشتر در معرض سوزش هستند.

4. Nd and LP Nd: YAG

لیزر موهای زائد

این لیزر سنگین برای افرادی که پوست تیره‌تر و موهای ضخیم‌تری نسبت به افرادی که پوست روشن و موهای ریزتری دارند، بهترین نوع است. از بین هر، درمان‌های Nd و LP Nd: YAG دارای طولانی‌ترین طول موج هستند، به این معنی که کمی ناراحت کننده‌تر از انواع دیگر هستند. انواع مختلف لیزر نیز احتمال دائمی بودن درمان را حکم می‌کند.
این نوع لیزر نفوذ عمیق‌تری دارند و به احتمالا به قسمت انتهایی ریشه مو می‌رسند و پس از چندین جلسه آن را برای همیشه از بین می‌برند.

5.نور شدید پالسی (IPL (Intense Pulsed Light

لیزر موهای زائد

IPL در واقع لیزر نیست، بلکه فقط یک نور است، نور پالس شدید برای آسیب رساندن به فولیکول‌های مو استفاده می‌شود به روشی مشابه که از لیزر استفاده می شود. انواع دیگر درمان IPL بسیار قابل تنظیم برای افراد است. طول موج و سطح قدرت را می‌توان برای رفع نیازهای فرد براساس رنگ پوست و کیفیت مو تنظیم کرد.
درمان IPL در طی چندین جلسه انجام خواهد شد. هر فرد از نظر تعداد جلسات مورد نیاز متفاوت است. این امر همچنین ممکن است ارتباطی با رنگ پوست و ضخامت موهای شما داشته باشد. لیزر انتخابی شما ممکن است به جلسات کمتری یا بیشتر نیاز داشته باشد. اگر موها در بعضی مناطق هنوز در حال بازگشت هستند، بدون توجه به لیزری که انتخاب می کنید، لازم است که برای درمان های بیشتر برگردید.

روش‌های درمان و پیشگیری از میخچه

فریز کردن میخچه
زمان مطالعه: 4 دقیقه

هر انسان به طور میانگین روزانه چندین ساعت می‌ایستد و هزاران قدم برمی‌دارد. هنگام راه رفتن فشاری معادل ۳-۲ برابر وزن به پا وارد می‌شود و فشار زیادی متحمل است. یکی از دلیل‌هایی که باعث فشار و صدمه به پا به کفش نامناسب است و نتیجه این صدمات تشکیل میخچه است. این ضایعه می‌تواند در روی انگشتان پا یا در زیر پنجه پا بوجود بیاید. این مقاله به شما کمک می‌کند تا انواع میخچه‌ها و درمان‌های آن از جمله درمان‌های سنتی در منزل یا درمان‌های مدرن مانند فریز کردن میخچه را بشناسید پس با ما همراه باشید!

فریز کردن میخچه

انواع میخچه

میخچه‌ها اکثرا گرد و کوچک و در میان انگشتان پا ظاهر شده و به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

  •  میخچه نرم: بافت این نوع میخچه‌ها، نرم و لاستیکی، و مایل به رنگ سفید و خاکستری بوده که در بین انگشتان پا ظاهر می‌شود.
  • میخچه سخت: میچخه‌های سخت اکثرا در بالای انگشتان پا و در ناحیه‌هایی که فشار استخوان بر روی پوست وجود دارد، به صورت کوچک و متراکم از پوست قرار می‌گیرد.
  • میخچه بذر: این میخچه ها ریز و در قسمت پایین پا ایجاد می‌شوند.

چه کسانی به میخچه مبتلا می‌شوند؟

  • افرادی که به بیماری آرتروز در پاها، ناف، خار استخوان مبتلا هستند.
  • استفاده نکردن از جوراب، یا استفاده از جوراب‌هایی که سایز پای شما نیست به طوری که زیرپا بلغزد یا جمع شود.
  • استفاده از کفش نامناسب مثلا:
    کفش پاشنه بلند یا تنگ به علت ایجاد فشار زیاد روی پنجه پا.
    کفش گشاد هم می‌تواند موجب افزایش سایش و اصطکاک کفش به انگشت و افزایش احتمال میخچه شود.
  • تغییر شکل انگشتان مثل انگشت چکشی.
  • مالش مکرر پا روی یک برجستگی نامناسب در داخل کفش.
  • زیاد راه رفتن – دویدن و هر فعالیت‌های ورزشی یا زایمان که باعث فشار و اصطکاک در ناحیه از انگشتان شود. یا حتی به طور صحیح راه نرفتن، مثلا (خیلی زیاد روی لبه داخلی یا خارجی پای خود راه بروید).
  • پابرهنه راه رفتن.

نکات پیشگیری از میخچه

  • ناخن‌های پا را مرتب نگه دارید و به طور مستقیم آن‌ها را کوتاه کنید و گوشه‌ها را گرد نکنید.
  • اگر از ناحیه میخچه احساس درد کردید، کافی است از یک بسته سرد استفاده کنید تا درد و تورم کاهش پیدا کند.
  • از تراشیدن میخچه با جسم تیز بپرهیزید.
  • اگر مبتلا به دیابت هستید و گردش خون خوبی ندارید، مستعد ابتلا به عفونت هستید یا پوستی ظریف دارید، سعی در درمان میخچه نکنید و به دکتر متخصص مراجعه کنید.
  • از کفی‌های بالشتی یا بالشتک برای کفش در نظر بگیرید.د.

علائم میخچه

  • فشار مکرر در ناحیه‌ای از پا و انگشتان که باعث سفت و ضخیم شدن پوست می‌شود.
  • برآمدگی کوچک، گرد و برجسته از پوست سفت شده، که از طریق پوستی تحریک شده، احاطه شده است.
  • امکان دارد ناحیه برجسته دردناک یا باعث ناراحتی شود.

تشخیص میخچه

میخچه به صورت یک برجستگی کوچک پوستی دردناک در وسط که در اطراف آن پوست به رنگ زرد درآمده است دیده می‌شود. وجود میخچه در پا می‌تواند باعث اشکال یا لنگ راه رفتن شود. مشاوره با دکتر متخصص پوست می‌توان به سادگی میخچه را تشخیص داد و دکتر با یکسری پرسش پاسخ‌ها درباره میزان فعالیت‌ها و پیاده‌روی‌های روزانه، نحوه راه رفتن، کفش بپرسد و وضعیت بدن شما را مورد بررسی قرار بدهد.

روش‌های درمان میخچه

متخصصان پوست می‌توانند نمونه‌های مختلفی از افراد مبتلا به میخچه را مثال بزنند که با خود درمانی‌های بی‌مورد و خطرناک مشکلات زیادی به‌وجود آورده‌اند. افرادی که به جای استفاده از شیوه‌های طبیعی با قیچی، ناخن‌گیر و اجسام برنده به جان میخچه‌ها می‌افتند، آسیب‌های جدی به پوست خود وارد می‌کنند، زیرا با این کار موجب بروز عفونت و آلودگی در موضع میخچه می‌شوند و مشکلی به مشکلات قبلی خود اضافه می‌کنند.

درمان سنتی میخچه

فریز کردن میخچه

  1. پاهایتان را به مدت 5 الی 15 دقیقه در آب گرم تا زمانی که پوست نرم شود، نگهدارید.
  2. زمانی که پوست نرم شد، به آرامی سنگ پوکه یا تخته سنگ زمرد را به ناحیه مورد نظر حرکت دهید تا بافت مرده از بین برود. اما مراقب باشید پوست را زیاد از بین نبرید، زیرا این کار باعث عفونت و خون‌ریزی شود.
  3. روزانه از کرم و لوسیون‌های مرطوب کننده به میخچه و اطراف آن بمالید تا بافت های مرده از بین بروند، و سعی کنید از کرم هایی استفاده کنید که حاوی اوره، اسید سالیسیلیک یا لاکتات آمونیوم باشند.

درمان مدرن میخچه

فریز کردن میخچه

با توجه به نوع ضایعه و شدت آن باید روش درمانی انتخاب گردد.

  1. استفاده از چسب میخچه
  2. بهترین روش درمانی میخچه لیزر است. در این روش با استفاده از یک بی‌حسی موضعی و معمولا بدون درد یا خونریزی ضایعه در مدت زمان کوتاهی درمان می‌گردد.
  3. فریز کردن میخچه: از درمان‌های موثر ضایعه به فریز کردن میخچه می‌‌توان اشاره کرد، که در این روش پزشک، میخچه را با نیتروژن مایع فریز می‌‌کند که ممکن است به خاطر انجماد پا، کمی دردناک باشد.

اگر میخچه به روش صحیح درمان نشود چه مشکلاتی را بوجود می‌آورد؟

امکان دارد سایز آن بزرگتر و آلوده شود. و این آلودگی با مرور زمان و با ضخیم شدن پوست، باعث شود حساس به لمس یا فشار و منجر به درد شوید، و برای راه رفتن را دچار مشکل شوید یا حتی نیاز به جراحی داشته باشد.

خوشبختانه میخچه‌ها را با کمی دقت و توجه در منزل رو به بهبود شود. اگر در هر زمان نگران رشد روی پای خود هستید، مطمئن نیستید که چه کاری باید انجام داده یا چگونه باید آن را درمان کنید، خصوصاً اگر دیابتی هستید، به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک در بهترین وضعیت برای معاینه پاها، آزمایش سایر شرایط پزشکی ممکن است، معالجه پاها و نحوه مراقبت از آن‌ها است.