سولاریم چه عوارضی روی پوست دارد؟

زمان مطالعه: 5 دقیقه

هیچ چیز سالمی در مورد “درخشش” پوست برنزه وجود ندارد. پوست برنزه پوست آسیب دیده است. فرقی نمی کند چند سال دارید یا نوع پوستتان. حتی اگر با برنزه کردن پایه از آفتاب سوختگی جلوگیری کنید، باز هم به پوست خود آسیب می‌رسانید. این خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. در ادامه با همراه باشید تا بیشتر درباره عوارض سولاریوم آشنا شوید:

بسیاری از مردم با وجود این خطرات، برنزه فصلی یا در تمام طول سال برنزه می شوند. بسیاری فکر می کنند برنزه کردن در فضای داخلی ایمن تر است. این نیست. شواهد پیرامون خطرات تخت‌های برنزه نمی‌تواند واضح‌تر باشد: افرادی که از تخت‌های برنزه کننده استفاده می‌کنند در معرض خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست هستند.

برخی گزارش‌ها تخمین می‌زنند که این خطر برای افرادی که قبل از 35 سالگی از تخت برنزه استفاده می‌کنند، به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.  اگر در دوران نوجوانی یا جوانی، برنزه کردن را در داخل خانه شروع کرده باشید، خطر ابتلا به ملانوم در شما بیشتر است.

سولاریوم چیست؟

عوارض سولاریوم

سولاریوم هر واحد برنزه کننده ای است که از اشعه ماوراء بنفش (UV) برای برنزه کردن پوست استفاده می کند. سولاریوم ها به عنوان تخت آفتاب، لامپ آفتابی یا تخت برنزه نیز شناخته می شوند. سولاریوم به اصطلاح ممکن است برای اتاق‌های آفتاب باز یا آپارتمان‌های روی بام خانه‌های یونانی یا رومی باستان نیز به کار رود، اما اکنون به‌ویژه برای تعیین اتاقی که در شیشه محصور شده است استفاده می‌شود.

چیزی به نام برنزه شدن ایمن از سولاریوم وجود ندارد. اشعه UV از سولاریوم خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. سولاریوم ها تا 6 برابر قوی تر از آفتاب ظهر تابستان، سطوح UV ساطع می کنند. آنها همچنین می توانند باعث آسیب چشم و آسیب فوری پوست مانند آفتاب سوختگی، سوزش، قرمزی و تورم شوند.

برنزه شدن سولاریوم از پوست شما در برابر نور خورشید محافظت نمی کند. اگر قصد برنزه شده با سولاریوم دارید، پوست شما همچنان ممکن است توسط اشعه ماوراء بنفش طبیعی خورشید آسیب ببیند. سولاریوم های تجاری در ویکتوریا در سال 2015 ممنوع شد.

در چنین سولاریوم، سه یا احتمالاً چهار دیوار و گاهی حتی سقف ممکن است همه از شیشه باشد. اغلب سولاریوم یکی از ویژگی های یک بیمارستان یا آسایشگاه است، اتاقی که در آن بیماران ممکن است در یک محیط کنترل شده در معرض نور خورشید به عنوان بخشی از درمان خود قرار گیرند.

تاثیر UV روی پوست

سلول های پوست در لایه بالایی پوست (اپیدرم) رنگدانه ای به نام ملانین می سازند. ملانین به پوست شما رنگ طبیعی می دهد. هنگامی که پوست در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار می گیرد، ملانین بیشتری تولید می کند. این باعث تیره شدن و برنزه شدن پوست می شود. برنزه شدن نشانه آن است که پوست در اثر اشعه ماوراء بنفش آسیب دیده است. این نشانه سلامتی نیست.

برنزه شدن بدون سوزش همچنان می تواند باعث آسیب پوست، پیری زودرس پوست و سرطان پوست شود. اشعه ماوراء بنفش می تواند باعث آسیب دائمی DNA شود. هر بار که پوست خود را در معرض اشعه UV قرار می دهید، خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهید.

افراد از هر نوع پوستی در معرض خطر آسیب پوست، پیری زودرس و سرطان پوست هستند. برای به دست آوردن بهترین محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش، از کلاه، لباس محافظ، کرم ضد آفتاب، عینک آفتابی و سایه استفاده کنید.

چیزی به نام برنزه شدن ایمن از سولاریوم وجود ندارد. این یک افسانه است که استفاده از سولاریوم یک راه بی خطر برای برنزه کردن است و از پوست شما در برابر سوختن در برابر نور خورشید محافظت می کند. برنزه کردن سولاریوم هیچ محافظتی در برابر آسیب DNA به سلول های پوستی ارائه نمی دهد، که می تواند بدون هیچ گونه علائم قابل مشاهده آسیب پوست رخ دهد.

تحقیقات نشان می دهد که استفاده از سولاریوم خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. همچنین باعث پیری زودرس پوست می شود. اگر از سولاریوم استفاده می کنید، 20 درصد بیشتر از کسانی که از سولاریوم استفاده نمی کنند، در معرض خطر ابتلا به ملانوم هستید. اگر قبل از 35 سالگی استفاده از سولاریوم را شروع کرده باشید، در مقایسه با افرادی که از سولاریوم استفاده نکرده اند، این خطر 59 درصد بیشتر می شود.

خطر ملانوم ناشی از استفاده از سولاریوم نیز با استفاده مکرر افزایش می یابد. خطر ابتلا به سایر سرطان های پوست نیز افزایش می یابد. استفاده از سولاریوم در مقایسه با افرادی که هرگز از سولاریوم استفاده نکرده اند، خطر ابتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی را تا 67 درصد و کارسینوم سلول بازال را تا 29 درصد افزایش می دهد.

پوست خود را بشناسید!

اگر قبلا از سولاریوم استفاده کرده اید، خطر ابتلا به سرطان پوست در شما بیشتر خواهد بود. پوست خود را بشناسید و در صورت مشاهده هرگونه لکه جدید یا غیرعادی یا تغییر در یک نقطه موجود، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. همچنین ممکن است بخواهید با پزشک خود در مورد تهیه یک برنامه مراقبت صحبت کنید.

هیچ مدرکی برای حمایت از هر دو ادعا وجود ندارد. تحقیقات نشان می دهد که شدت اشعه ماوراء بنفش (UV) از تخت های برنزه کننده آن را خطرناک تر می کند. اشعه ماوراء بنفش از اشعه های UVA و UVB تشکیل شده است. هر دو به پوست آسیب می رسانند و می توانند باعث سرطان پوست شوند. تخت های برنزه کننده داخل ساختمان شما را در معرض هر دو نوع اشعه قرار می دهند.

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، تعداد قابل توجهی از ایالت های ایالات متحده برنزه کردن افراد زیر 18 سال در داخل خانه را ممنوع کرده اند. سایر ایالت ها فقط با اجازه والدین اجازه می دهند. در مجموع، اکثر ایالت های ایالات متحده در حال حاضر نوعی محدودیت برای برنزه کردن داخل خانه دارند.

در سال 2009، آژانس بین المللی تحقیقات سرطان سازمان بهداشت جهانی تخت های برنزه کننده UV را به عنوان مواد سرطان زا برای انسان طبقه بندی کرد. کلاس 1 بالاترین رده خطر است. پیش از این، WHO تخت‌های برنزه را به عنوان «احتمالاً سرطان‌زا برای انسان» طبقه‌بندی کرده بود. رتبه بندی کلاس 1 کلمه “احتمالا” را از بیانیه حذف می کند و “سرطان زا برای انسان” می گذارد.

مسیری برای بهبود سلامت

افراد در هر سنی باید از برنزه کردن داخل خانه خودداری کنند. اگر ظاهر پوست برنزه را دوست دارید، یک محصول خود برنزه را انتخاب کنید که حاوی ماده فعال دی هیدروکسی استون (DHA) باشد. این ماده فعال توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تایید شده است و استفاده از آن بی خطر است. شما می توانید محصولات خود برنزه کننده را به شکل لوسیون، فوم، دستمال مرطوب و اسپری پیدا کنید. اکثر آنها سریع عمل می کنند و در عرض چند ساعت ظاهری تیره به پوست شما می بخشند. این “برنزه” حدود یک هفته طول خواهد کشید.

از برنزه کردن داخل خانه به عنوان منبع ویتامین D استفاده نکنید. می توانید ویتامین ها را از منابع غذایی مختلف و مکمل های غذایی دریافت کنید. غذاهای غنی از ویتامین D عبارتند از ماهی (به خصوص ماهی چرب)، آب پرتقال، شیر و برخی دیگر از محصولات لبنی. بسیاری از غلات نیز با ویتامین D غنی شده اند.

برنزه کردن در داخل خانه را با برنزه کردن در فضای باز عوض نکنید. در حالی که این مقاله بر روی خطرات برنزه کردن داخل خانه تمرکز دارد، برنزه کردن در فضای باز نیز بی خطر نیست. اگر قرار است زیر نور خورشید باشید، لباس محافظ بپوشید. هر روز حتی در روزهایی که هوا ابری است ضد آفتاب بزنید.

عوارض سولاریوم

برنزه شدن در فضای داخلی با چندین مشکل سلامتی مرتبط است، از جمله:

  • سرطان های پوست، از جمله کارسینوم سلول بازال، کارسینوم سلول سنگفرشی و ملانوم.
  • سرطان چشم (ملانوم چشمی).
  • آب مروارید و سایر بیماری های چشمی بالقوه کور.
  • پیری زودرس.
  • سرکوب سیستم ایمنی.
    به گفته جراح عمومی ایالات متحده، اکثر ملانوم ها (بدترین شکل سرطان پوست) ناشی از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش تخمین زده می شود. ملانوما مسئول بیشترین مرگ و میرهای مرتبط با سرطان پوست است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر چه زودتر سرطان پوست را تشخیص دهید، درمان آن آسان تر است. علائم هشدار دهنده عبارتند از:

  • خال یا هر لکه قهوه ای که در طول زمان در رنگ، بافت یا اندازه تغییر می کند.
  • خال ها یا لکه هایی که بعد از نوجوانی ظاهر می شوند.
  • ضایعات پوستی رنگی (سیاه یا قهوه ای) یا نیمه شفاف و افزایش اندازه.
  • هر گونه رشد یا خال پوستی که باعث خارش، پوسته پوسته شدن یا خونریزی شود.
  • هر گونه رشد یا خال پوستی که درد داشته باشد.

چه عواملی باعث می‌شود سرطان پوست بگیریم؟

علائم سرطان پوست
زمان مطالعه: 8 دقیقه

سرطان پوست چیست؟

سرطان پوست – رشد غیرطبیعی سلول های پوست – اغلب در پوستی که در معرض نور خورشید است ایجاد می شود. اما این شکل رایج سرطان می‌تواند در مناطقی از پوست که معمولاً در معرض نور خورشید نیستند نیز رخ دهد.

انواع سرطان پوست

علائم سرطان پوست:

شما می توانید با محدود کردن یا اجتناب از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهید. بررسی پوست برای تغییرات مشکوک می تواند به تشخیص سرطان پوست در مراحل اولیه آن کمک کند. تشخیص زودهنگام سرطان پوست بیشترین شانس را برای درمان موفق سرطان پوست به شما می دهد. جایی که سرطان پوست ایجاد می شود:

سرطان پوست عمدتاً در نواحی پوست در معرض آفتاب، از جمله پوست سر، صورت، لب ها، گوش ها، گردن، سینه، بازوها و دست ها و روی پاها در زنان ایجاد می شود. اما همچنین می تواند در مناطقی که به ندرت نور روز را می بینند ایجاد شود – کف دست، زیر ناخن های دست یا پا، و ناحیه تناسلی شما.

سرطان پوست افراد با هر رنگ پوست، از جمله افرادی که دارای رنگ های تیره تر هستند را تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی که ملانوم در افرادی با رنگ پوست تیره رخ می دهد، احتمال بروز آن در مناطقی که معمولاً در معرض نور خورشید نیستند، مانند کف دست ها و کف پاها بیشتر است.

1. کارسینوم سلول بازال

کارسینوم سلول بازال معمولاً در مناطقی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند، مانند گردن یا صورت شما رخ می دهد. کارسینوم سلول بازال ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:

  • برآمدگی مرواریدی یا مومی شکل
  • ضایعه ای مسطح، گوشتی رنگ یا قهوه ای مانند اسکار
  • خونریزی یا زخم دلمه‌ای که بهبود می‌یابد و عود می‌کند.

2. کارسینوم سلول سنگفرشی

بیشتر اوقات، کارسینوم سلول سنگفرشی در نواحی در معرض آفتاب از بدن شما مانند صورت، گوش ها و دست ها رخ می دهد. افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی در مناطقی هستند که اغلب در معرض نور خورشید نیستند. کارسینوم سلول سنگفرشی ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:

  • یک ندول سفت و قرمز
  • یک ضایعه صاف با سطح پوسته پوسته شده

3. ملانوم

علائم سرطان پوست

ملانوما می تواند در هر جایی از بدن شما ایجاد شود، در غیر این صورت در پوست طبیعی یا در خال موجود که سرطانی می شود. ملانوما اغلب در صورت یا تنه مردان مبتلا ظاهر می شود. در زنان، این نوع سرطان بیشتر در قسمت پایین ساق پا ایجاد می شود. هم در مردان و هم در زنان، ملانوم می تواند روی پوستی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته است ایجاد شود.

ملانوما می تواند افراد با هر رنگ پوستی را تحت تاثیر قرار دهد. در افرادی که رنگ پوست تیره‌تری دارند، ملانوما در کف دست یا کف پا یا زیر ناخن‌های دست یا پا ایجاد می‌شود. علائم ملانوما عبارتند از:

  • یک لکه بزرگ مایل به قهوه ای با لکه های تیره تر
  • خال که تغییر رنگ، اندازه یا احساس می کند یا خونریزی می کند
  • یک ضایعه کوچک با حاشیه نامنظم و قسمت هایی که قرمز، صورتی، سفید، آبی یا آبی-سیاه به نظر می رسند.
  • ضایعه دردناکی که خارش یا سوزش دارد
  • ضایعات تیره روی کف دست، کف پا، نوک انگشتان یا انگشتان پا، یا روی غشاهای مخاطی پوشاننده دهان، بینی، واژن یا مقعد

علائم سایر انواع سرطان‌های پوست

  • سارکوم کاپوزی: این نوع نادر سرطان پوست در رگ های خونی پوست ایجاد می شود و باعث ایجاد لکه های قرمز یا بنفش بر روی پوست یا غشاهای مخاطی می شود. سارکوم کاپوزی عمدتاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به ایدز، و در افرادی که از داروهایی استفاده می کنند که ایمنی طبیعی آنها را سرکوب می کنند، مانند افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته اند، رخ می دهد.
    سایر افرادی که خطر ابتلا به سارکوم کاپوزی را افزایش می دهند شامل مردان جوان ساکن آفریقا یا مردان مسن با میراث یهودی ایتالیایی یا اروپای شرقی هستند.
  • کارسینوم: سلول مرکل کارسینوم سلول مرکل باعث ایجاد گره های سفت و براقی می شود که روی پوست و یا در فولیکول های مو ایجاد می شود. کارسینوم سلول مرکل اغلب در سر، گردن و تنه دیده می شود. کارسینوم غدد سباسه. این سرطان غیر معمول و تهاجمی از غدد چربی در پوست منشا می گیرد.
  • کارسینوم غدد سباسه: معمولاً به صورت ندول‌های سخت و بدون درد ظاهر می‌شوند – می‌توانند در هر جایی ایجاد شوند، اما بیشتر روی پلک اتفاق می‌افتند، جایی که اغلب با سایر مشکلات پلک اشتباه گرفته می‌شوند.

درمان سرطان پوست

اگر متوجه تغییراتی در پوست خود شدید که باعث نگرانی شما می شود، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. همه تغییرات پوستی ناشی از سرطان پوست نیست. پزشک تغییرات پوستی شما را برای تعیین علت بررسی می کند.

دلایلی که موجب سرطان پوست می‌شود:

سرطان پوست زمانی رخ می دهد که خطاها (جهش) در DNA سلول های پوست رخ دهد. جهش‌ها باعث می‌شوند سلول‌ها خارج از کنترل رشد کنند و توده‌ای از سلول‌های سرطانی را تشکیل دهند.

سلول های دخیل در سرطان پوست

سرطان پوست در لایه بالایی پوست شما – اپیدرم – شروع می شود. اپیدرم یک لایه نازک است که پوششی محافظ از سلول های پوستی که بدن شما به طور مداوم می ریزد را فراهم می کند. اپیدرم شامل سه نوع سلول اصلی است:

  • سلول های سنگفرشی درست زیر سطح بیرونی قرار دارند و به عنوان پوشش داخلی پوست عمل می کنند.
  • سلول های پایه، که سلول های پوستی جدید تولید می کنند، در زیر سلول های سنگفرشی قرار دارند.
  • ملانوسیت‌ها که ملانین، رنگدانه‌ای که به پوست رنگ طبیعی می‌دهد، تولید می‌کنند – در قسمت پایین اپیدرم شما قرار دارند. ملانوسیت ها زمانی که زیر نور خورشید هستید ملانین بیشتری تولید می کنند تا به محافظت از لایه های عمیق تر پوست کمک کنند.

جایی که سرطان پوست شما شروع می شود نوع آن و گزینه های درمانی شما را تعیین می کند.

اشعه ماوراء بنفش و سایر علل بالقوه

بیشتر آسیب به DNA در سلول های پوست ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش (UV) است که در نور خورشید و در نورهای مورد استفاده در تخت های برنزه کننده یافت می‌شود. اما قرار گرفتن در معرض نور خورشید، سرطان های پوستی را که روی پوستی که معمولاً در معرض نور خورشید نیست، ایجاد می‌شود، توضیح نمی‌دهد. این نشان می دهد که عوامل دیگری ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پوست نقش داشته باشند، مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی یا داشتن شرایطی که سیستم ایمنی شما را ضعیف می کند.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند عبارتند از:

  • پوست روشن. هر فردی، صرف نظر از رنگ پوست، ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود. با این حال، داشتن رنگدانه (ملانین) کمتر در پوست شما محافظت کمتری در برابر اشعه های مضر UV می کند. اگر موهای بور یا قرمز و چشمان روشن دارید و به راحتی دچار کک و مک یا آفتاب سوختگی می شوید، احتمال ابتلا به سرطان پوست در شما بسیار بیشتر از افرادی است که پوست تیره تری دارند.
  • سابقه آفتاب سوختگی داشتن یک یا چند آفتاب سوختگی تاول دار در دوران کودکی یا نوجوانی، خطر ابتلا به سرطان پوست را در بزرگسالی افزایش می دهد. آفتاب سوختگی در بزرگسالی نیز یک عامل خطر است.
  • قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید. هر فردی که زمان زیادی را زیر نور خورشید می گذراند ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود، به خصوص اگر پوست با کرم ضد آفتاب یا لباس محافظت نشود. برنزه کردن، از جمله قرار گرفتن در معرض لامپ ها و تخت های برنزه کننده نیز شما را در معرض خطر قرار می دهد. برنزه شدن پاسخ آسیب پوست شما به اشعه ماوراء بنفش بیش از حد است.
  • آب و هوای آفتابی یا مرتفع. افرادی که در آب و هوای آفتابی و گرم زندگی می کنند نسبت به افرادی که در آب و هوای سردتر زندگی می کنند در معرض نور خورشید بیشتری قرار دارند. زندگی در ارتفاعات بالاتر، جایی که نور خورشید قوی ترین است، همچنین شما را در معرض تشعشعات بیشتری قرار می دهد.
  • خال ها افرادی که دارای خال های زیاد یا خال های غیرطبیعی به نام خال های دیسپلاستیک هستند، در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این خال‌های غیرطبیعی – که نامنظم به نظر می‌رسند و عموماً بزرگ‌تر از خال‌های معمولی هستند – بیشتر از سایرین احتمال سرطانی شدن دارند. اگر سابقه خال های غیرطبیعی دارید، به طور مرتب آن ها را برای تغییرات مشاهده کنید.
  • ضایعات پوستی پیش سرطانی داشتن ضایعات پوستی به نام کراتوز اکتینیک می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. این توده‌های پیش سرطانی پوست معمولاً به صورت لکه‌های خشن و پوسته‌دار ظاهر می‌شوند که از رنگ قهوه‌ای تا صورتی تیره متغیر است. آنها بیشتر در صورت، سر و دست افراد با پوست روشن که پوستشان در معرض نور خورشید آسیب دیده است، دیده می شود.
  • سابقه خانوادگی سرطان پوست. اگر یکی از والدین یا خواهر یا برادر شما سرطان پوست داشته باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهید.
    سابقه شخصی سرطان پوست اگر یک بار به سرطان پوست مبتلا شده اید، در خطر ابتلای مجدد به آن هستید.
  • یک سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این شامل افراد مبتلا به HIV/AIDS و کسانی است که پس از پیوند عضو از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند.
  • قرار گرفتن در معرض تشعشع. افرادی که تحت پرتو درمانی برای بیماری های پوستی مانند اگزما و آکنه هستند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست، به ویژه کارسینوم سلول بازال را افزایش دهند.
  • قرار گرفتن در معرض مواد خاص. قرار گرفتن در معرض برخی از مواد، مانند آرسنیک، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

پیشگیری از سرطان پوست

بیشتر سرطان های پوست قابل پیشگیری هستند. برای محافظت از خود، این نکات پیشگیری از سرطان پوست را دنبال کنید:

1- در وسط روز از نور خورشید دوری کنید. برای بسیاری از مردم آمریکای شمالی، پرتوهای خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر قوی ترین است. فعالیت های خارج از منزل را برای سایر اوقات روز، حتی در زمستان یا زمانی که آسمان ابری است، برنامه ریزی کنید.

2- شما در تمام طول سال اشعه ماوراء بنفش را جذب می کنید و ابرها محافظت کمی در برابر اشعه های مضر دارند. دوری از نور خورشید در قوی ترین حالت خود به شما کمک می کند از آفتاب سوختگی و برنزه شدن پوست که باعث آسیب پوست می شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد، جلوگیری کنید. قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول زمان نیز ممکن است باعث سرطان پوست شود.

3- در تمام طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید. کرم های ضد آفتاب تمام اشعه های مضر فرابنفش را فیلتر نمی کنند، به خصوص اشعه هایی که می تواند منجر به ملانوم شود. اما آنها نقش مهمی در یک برنامه کلی حفاظت از آفتاب دارند.

4- حتی در روزهای ابری از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 30 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یکبار – یا بیشتر اگر در حال شنا هستید یا عرق می کنید، دوباره استفاده کنید. از مقدار زیادی کرم ضد آفتاب برای تمام پوست‌های در معرض آفتاب از جمله لب‌ها، نوک گوش‌ها و پشت دست‌ها و گردن‌تان استفاده کنید.

5- لباس محافظ بپوشید. کرم های ضد آفتاب محافظت کاملی در برابر اشعه ماوراء بنفش ایجاد نمی کنند. بنابراین پوست خود را با لباس‌های تیره و محکم بپوشانید که دست‌ها و پاهای شما را می‌پوشاند، و یک کلاه لبه پهن، که محافظت بیشتری نسبت به کلاه بیسبال یا گیره ایجاد می‌کند.

6- برخی از شرکت ها نیز لباس های محافظ نور را می فروشند. یک متخصص پوست می تواند یک مارک مناسب را توصیه کند.

7- عینک آفتابی را فراموش نکنید. به دنبال آنهایی باشید که هر دو نوع اشعه ماوراء بنفش – اشعه UVA و UVB را مسدود می کنند.

8- از سولاریوم خودداری کنید. چراغ های استفاده شده در تخت های برنزه کننده اشعه ماوراء بنفش ساطع می کنند و می توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.
9- مراقب داروهای حساس کننده در برابر آفتاب باشید. برخی از داروهای رایج با نسخه و بدون نسخه، از جمله آنتی بیوتیک ها، می توانند پوست شما را نسبت به نور خورشید حساس تر کنند.

10- از پزشک یا داروساز خود در مورد عوارض جانبی هر دارویی که مصرف می کنید سوال کنید. اگر آنها حساسیت شما را به نور خورشید افزایش می دهند، برای محافظت از پوست خود اقدامات احتیاطی بیشتری را برای دوری از نور خورشید انجام دهید.

11- پوست خود را به طور منظم چک کنید و تغییرات را به پزشک خود گزارش دهید. پوست خود را اغلب برای رشد پوست جدید یا تغییر در خال‌های موجود، کک و مک، برآمدگی‌ها و خال‌های مادرزادی بررسی کنید.

با کمک آینه، صورت، گردن، گوش ها و پوست سر خود را بررسی کنید. سینه و تنه و قسمت بالایی و زیر بازوها و دستان خود را بررسی کنید. هم قسمت جلو و پشت پاها و هم پاهای خود را از جمله کف پا و فاصله بین انگشتان پا را بررسی کنید. همچنین ناحیه تناسلی و بین باسن خود را بررسی کنید.

اگزما یا درماتیت آتوپیک چیست و چه علائمی دارد؟

زمان مطالعه: 4 دقیقه

اگزما یا درماتیت آتوپیک چیست؟

اگزما نام گروهی از شرایط است که باعث خارش، التهاب یا ظاهری شبیه بثورات پوستی می شود. هفت نوع اگزما وجود دارد: درماتیت آتوپیک، درماتیت تماسی، اگزمای دیسیدروتیک، اگزمای نومولار، درماتیت سبورئیک و درماتیت استاز. اگزما بسیار شایع است. در واقع، بیش از 31 میلیون آمریکایی به نوعی اگزما مبتلا هستند.

اگزما مسری و انتقال دهنده نیست و می تواند در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی شروع شود و می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. در حالی که علت دقیق اگزما ناشناخته است، محققان می دانند که افرادی که به اگزما مبتلا می شوند به دلیل ترکیبی از ژن ها و محرک های محیطی این کار را انجام می دهند.

هنگامی که یک محرک یا یک آلرژن از خارج یا داخل بدن سیستم ایمنی را “روشن” می کند، باعث التهاب می شود. این التهاب است که علائم مشترک اکثر انواع اگزما را ایجاد می کند.

علائم اگزما:

مهم ترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که اگزما و علائم آن برای همه متفاوت است. اگزمای شما ممکن است مانند سایر بزرگسالان یا فرزندتان در شما ظاهر نشود. حتی ممکن است انواع مختلف اگزما در نواحی مختلف بدن در زمان های مختلف ظاهر شود.

اگزما معمولاً با خارش همراه است. برای بسیاری از افراد، خارش می تواند از خفیف تا متوسط متغیر باشد. اما در برخی موارد، ممکن است بسیار بدتر شود و ممکنه پوست شما به شدت ملتهب شود. گاهی اوقات خارش آنقدر شدید می شود که مردم آن را می خراشند تا زمانی که خونریزی کند، که می تواند اگزمای شما را بدتر کند. این چرخه خارش-خراش نامیده می شود. علائم ها:

  • خارش
  • پوست خشک و حساس
  • پوست ملتهب و بی رنگ
  • لکه های زبر، چرمی یا پوسته پوسته پوست
  • تراوش یا پوسته شدن
  • نواحی تورم
  • اگزما آنقدر ناراحت کننده است که این وضعیت خواب و فعالیت های روزانه را تحت تاثیر قرار می دهد.

شما ممکن است تمام این علائم اگزما را داشته باشید یا فقط تعدادی از آنها را داشته باشید. بهترین راه برای فهمیدن اینکه آیا اگزما دارید یا خیر، مشورت با یک متخصص پوست است که می تواند تشخیص دهد.

آیا درمانی برای اگزما وجود دارد؟

هیچ درمانی برای اگزما وجود ندارد اما درمان هایی خانگی وجود دارد که اگر رعایت شود از شدت از پیشگیری میکند. بسته به سن و شدت اگزما، این درمان‌ها شامل داروهای بدون نسخه (OTC)، داروهای موضعی تجویزی، فتوتراپی، سرکوب‌کننده‌های ایمنی و داروهای بیولوژیک است. بسیاری از افراد مبتلا به اگزما نیز با درمان‌های طبیعی و جایگزین به موفقیت دست پیدا می‌کنند. برای اکثر انواع اگزما، به موارد زیر تاکید می شود:

  • محرک های خود را بشناسید تا بتوانید از قرار گرفتن در معرض قرار نگیرید. (سعی کنید محرک هایی را که شرایط را بدتر می کنند شناسایی کرده و از آن اجتناب کنید. چیزهایی که می توانند واکنش پوست را بدتر کنند عبارتند از عرق، استرس، چاقی، صابون ها، مواد شوینده، گرد و غبار و گرده. قرار گرفتن در معرض محرک های خود را کاهش دهید.)
  • یک روتین روزانه حمام و مرطوب کننده را اجرا کنید. دوش گرفتن خود را به 10 تا 15 دقیقه محدود کنید. و از آب سرد به جای گرم استفاده کنید.
  • حداقل دو بار در روز پوست خود را مرطوب کنید. کرم ها، پمادها و لوسیون ها رطوبت را محکم می کنند. محصول یا محصولاتی را انتخاب کنید که برای شما مناسب باشد. استفاده از ژل نفتی روی پوست کودک ممکن است به پیشگیری از درماتیت آتوپیک کمک کند.
  • فقط از صابون های ملایم استفاده و انتخاب کنید. صابون های دئودورانت و صابون های ضد باکتری می توانند چربی های طبیعی بیشتری را پاک کرده و پوست شما را خشک کنند.
  • خود را با احتیاط خشک کنید. پس از استحمام به آرامی پوست خود را با یک حوله نرم خشک کنید و در حالی که پوست شما هنوز مرطوب است از مرطوب کننده استفاده کنید.
  • از داروهای OTC و نسخه ای به طور مداوم و طبق تجویز استفاده کنید.
  • روی بدن و علائم ممکن است از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشد. اغلب اوقات، اگزما با بزرگتر شدن کودک از بین می رود، اگرچه برخی از کودکان تا بزرگسالی همچنان اگزما را تجربه می کنند.
  • بزرگسالان نیز می توانند به اگزما مبتلا شوند، حتی اگر در کودکی به آن مبتلا نشده باشند.
  • نوزادان و کودکان ممکن است در اثر خوردن برخی غذاها، از جمله تخم مرغ، شیر، سویا و گندم، عود کند. با پزشک کودک خود در مورد شناسایی آلرژی های غذایی بالقوه صحبت کنید.

عوارض و پیشگیری اگزما

عوارض درماتیت آتوپیک (اگزما) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • آسم و تب یونجه. بیش از نیمی از کودکان خردسال مبتلا به درماتیت آتوپیک تا سن 13 سالگی به آسم و تب یونجه مبتلا می شوند.
  • خارش مزمن، پوسته پوسته شدن پوست. بیماری پوستی به نام نورودرماتیت (لیکن سیمپلکس مزمن) با یک تکه خارش پوست شروع می شود. ناحیه را می خراشید که باعث خارش بیشتر می شود. در نهایت، ممکن است به سادگی از روی عادت خراش دهید. این وضعیت می تواند باعث تغییر رنگ، ضخیم و چرمی شدن پوست آسیب دیده شود.
  • عفونت های پوستی خاراندن مکرر که پوست را می شکند می تواند باعث ایجاد زخم های باز و ترک شود. اینها خطر عفونت از باکتری ها و ویروس ها از جمله ویروس هرپس سیمپلکس را افزایش می دهند.
  • درماتیت تحریک کننده دست این امر به ویژه افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که کارشان مستلزم این است که دست هایشان اغلب خیس باشد و در معرض صابون های خشن، شوینده ها و ضدعفونی کننده ها قرار گیرند.
  • درماتیت تماسی آلرژیک. این وضعیت در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک شایع است.
  • مشکلات خواب چرخه خارش و خراش می تواند باعث بی کیفیتی خواب شود.

چه نوع شوره سر باعث پوسته شدن، پوست سر می‌شود؟

زمان مطالعه: 6 دقیقه

شوره چیست؟

شوره سر یک بیماری شایع پوستی بوده که مضر و انتقال دهنده نیست اما می‌تواند خجالت آور و درمان آن دشوار باشد. شوره توسط پوسته های سفید یا خاکستری روی پوست سر و مو ظاهر شود. علت شوره سر مربوط به تعداد دفعات شستشوی موهای شما نیست و مربوط به پوست سر است.

مشکل سلول های پوستی که خیلی سریع رشد می کنند و می‌میرند، هستند. اما دقیقاً علت شوره سر چیست، مشخص نیست. یک قارچ بسیار رایج به نام مالاسزیا ممکن است در ایجاد شوره سر نقش داشته باشد. این قارچ روی پوست سر اکثر افراد بالغ سالم زندگی می کند بدون اینکه مشکلی ایجاد کند.

یک نظریه این است که سیستم ایمنی فرد مبتلا به شوره سر ممکن است بیش از حد به آن قارچ واکنش نشان دهد. شوره های خفیف را می توان با یک شامپوی ملایم روزانه درمان کرد. اگر این کار موثر نبود، یک شامپوی دارویی ممکن است کمک کند.

انواع و علت شوره سر 

اگرچه پوسته های شوره ممکن است شبیه به هم به نظر برسند، اما می توانند به دلیل انواع مختلفی از شرایط پوست سر ایجاد شوند. دانستن اینکه کدام نوع شوره سر دارید، کلید خلاص شدن از شر پوسته پوسته ها و خارش است و همچنین می تواند به شما کمک کند تا اقدامات لازم را برای درمان علت زمینه ای انجام دهید.

1. شوره سر پوست خشک

شوره سر پوست خشک، یک نوع رایج شوره سر است. معمولاً در ماه‌های زمستان بیشتر اتفاق می‌افتد، زیرا هوای سرد و گرمای داخل خانه می‌تواند پوست سر را خشک کند. شستن مکرر موها در آب داغ نیز می تواند منجر به خشکی پوست سر شود. پوست سر خیلی خشک می تواند تحریک شده و سلول های پوست را از بین ببرد. پوسته های خشک شوره سر کوچک و سفید هستند. ممکن است پوست سر شما احساس خارش کند، اما نه بیش از حد.

اگر خارش شدید شود، ممکن است یک بیماری پوستی جدی تری داشته باشید که نیاز به مراقبت متخصص پزشکی دارد. برای کمک به جلوگیری از خشکی پوست، از شامپوهای مرطوب کننده استفاده کنید. درمان‌های خانگی، مانند ماساژ پوست سر با روغن نارگیل، ممکن است به تسکین خارش و جلوگیری از خشک شدن پوست سر کمک کند.

2. پوست چرب شوره سر

درست در زیر سطح پوست شما غدد تولید کننده سبوم هستند، یک ماده روغنی که به مرطوب کردن و محافظت از پوست شما کمک می کند. هنگامی که این غدد چربی بیش از حد سبوم تولید می کنند، می توانند موهای شما را چرب کنند. همچنین، روغن اضافی می تواند به هم چسبیده، پوست سر شما را تحریک کرده و باعث شوره سر شود.

پوسته‌های شوره سر پوست‌های چرب بزرگ‌تر از شوره‌های پوست خشک هستند. پوسته ها ممکن است بیشتر زرد به نظر برسند تا سفید، و همچنین ممکن است روغنی تر به نظر برسند. درماتیت سبورئیک شکل شدیدتر شوره سر پوست چرب است. شامپو زدن منظم و استفاده از شامپو شوره سر با اسید سالیسیلیک ممکن است به کنترل شوره پوست چرب کمک کند.

3. شوره سر مرتبط با قارچ

نوعی قارچ رایج به نام Malassezia Trusted Source روی پوست هر انسانی پیدا می شود. در برخی از افراد، می تواند یک پاسخ التهابی ایجاد کند که شوره سر یا سایر بیماری ها مانند اگزما را ایجاد می کند. استفاده از شامپویی با ترکیبات مهارکننده مالاسزیا، مانند زینک پیریتیون، ممکن است به درمان شوره سر مرتبط با قارچ کمک کند.

طبق یک مطالعه در سال 2018، این نوع شامپو ممکن است به پیشگیری یا درمان سایر بیماری های پوست سر مانند درماتیت سبورئیک، پسوریازیس و اگزما نیز کمک کند. استفاده از روغن درخت چای رقیق شده یا شامپوی حاوی روغن درخت چای نیز ممکن است به کاهش شوره سر مرتبط با قارچ کمک کند.

4. شوره سر مرتبط با بیماری

برخی از بیماری های پوستی رایج، از جمله پسوریازیس، اگزما، و درماتیت سبورئیک می توانند روی پوست سر شما تأثیر بگذارند و باعث شوره سر شوند. شامپو درمانی نوتروژنا T/Gel برای درمان شوره سر، درماتیت سبورئیک پوست سر و پسوریازیس پوست سر طراحی شده است.

– درماتیت سبورئیک

درماتیت سبورئیک منبع مورد اعتماد بیشتر در افرادی با پوست چرب رخ می دهد. این نوع شدید شوره سر پوست چرب است. علاوه بر پوسته پوسته شدن، این عارضه رایج پوست سر می تواند باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته قرمز و خارش شود. یکی از موثرترین راه‌ها برای درمان شوره سر ناشی از درماتیت سبورئیک، شامپویی است که حاوی روی پیریتیون است.

– اگزما

اگزما که به عنوان درماتیت آتوپیک نیز شناخته می‌شود، با تکه‌های پوسته پوسته شدن، خارش‌دار و گاهی بثورات قرمز مشخص می‌شود. هنگامی که روی پوست سر شما ظاهر می شود، این وضعیت التهابی می تواند باعث ایجاد پوسته هایی شود که معمولاً بزرگتر از پوسته های شوره سر پوست خشک هستند. همچنین ممکن است متوجه پوست قرمز و تحریک شده روی پوست سر خود شوید.

استفاده از یک شامپوی ملایم و مرطوب کننده ممکن است کمک کند، اگرچه ممکن است نیاز به درمان موضعی قوی تری داشته باشید که توسط پزشک تجویز شده است.

– پسوریازیس

تصور می‌شود که پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است که در آن سلول‌های پوست خیلی سریع رشد می‌کنند و باعث ایجاد لکه‌های ضخیم و پوسته‌دار روی پوست می‌شوند. طبق گزارش بنیاد ملی پسوریازیس، حدود 50 درصد از افرادی که پسوریازیس دارند، پسوریازیس پوست سر نیز دارند.

پسوریازیس پوست سر ممکن است به صورت پوسته های ریز و پودری با درخشندگی نقره ای ظاهر شود. همچنین ممکن است به صورت تکه‌های برآمده، ملتهب و پوسته‌دار پوست پوشیده شده با تجمع سلول‌های مرده پوستی سفید نقره‌ای ظاهر شود. کورتیکواستروئیدها گاهی اوقات می توانند شعله ور شدن پسوریازیس را کاهش دهند. شامپویی که حاوی اسید سالیسیلیک یا زینک پیریتیون است نیز ممکن است به کاهش علائم پسوریازیس پوست سر کمک کند.

علائم و نشانه های شوره سر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پوسته پوسته شدن مداوم. پوست روی پوست سر، موها، ابروها، ریش یا سبیل و شانه های شما پوسته پوسته می شود. پوسته پوسته‌ها اغلب در موهای تیره‌تر و اگر از پوست سر تا روی شانه‌هایتان بیفتند، بیشتر دیده می‌شوند.
  • احساس خشکی و خارش شدید
  • درماتیت سبورئیک
  • قرمزی یا تحریک مداوم – بثورات قرمز یا نقره‌ای روی پوست سر، گاهی همراه با ریزش موی تکه‌ای کچلی – معروف به کرم حلقوی
  • اگزما
  • پوست قرمز، ملتهب (تحریک)؛ همچنین ممکن است تاول و پوست ترک خورده داشته باشد – واکنش به محصولاتی مانند رنگ مو، اسپری، ژل یا موس درماتیت تماسی.
  • پسوریازیس – اگر یک بیماری پوستی مانند پسوریازیس یا اگزما دارید که یک قسمت از بدن شما را درگیر می کند و همچنین شوره سر دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
  • پوسته های چرب و زرد رنگ روی پوست سر، ابروها و ناحیه پوشک کودک
  • جوشی که از بین نمی رود.
  • پوسته هایی که با شامپوهای OTC پاک نمی شوند.

اگر استرس داشته باشید علائم و نشانه‌ها ممکن است شدیدتر باشند و در فصول سرد و خشک تشدید می‌شوند.

درمان شوره سر و مراجعه به پزشک

یک مورد خفیف شوره سر معمولاً نیاز به ارزیابی و درمان پزشک ندارد. با این حال، شرایطی وجود دارد که نیاز به شامپوهای قوی با نسخه یا سایر داروها دارد. در این ادامه تعداد از شامپو های موثر را نام بردیم:

  • زینک پیریتیون: پیریتیون روی به از بین بردن باکتری ها و قارچ های روی پوست سر کمک می کند. شامپوهای حاوی این ماده که با نام زینک پیریتیون نیز شناخته می شود، برای اکثر انواع مو مناسب است.
  • اسید سالیسیلیک: چربی بیش از حد پوست سر را درمان می کند. بسیاری از شامپوهای حاوی این ماده را می توان هر روز استفاده کرد، در حالی که برخی دیگر برای استفاده 2 تا 3 بار در هفته توصیه می شود.
  • سولفید سلنیوم (یا سولفید سلنیوم): سولفید سلنیوم با قارچ های پوست سر مبارزه می کند. اگر موهای خود را بعد از شستن به خوبی آبکشی نکنید، این ماده می تواند باعث تغییر رنگ مو شود.
  • کتوکونازول: همچنین با قارچ مبارزه می کند و این نوع شامپو به صورت فرابورس و با قدرت نسخه موجود است.
  • قطران زغال سنگ: روند مرگ سلول های پوست روی پوست سر را کند می کند. این شامپوها ممکن است باعث تغییر رنگ موهای روشن شوند.

از داروساز بخواهید نحوه استفاده از شامپو را بگوید و از آن به مدت یک ماه استفاده کنید تا ببینید شوره سرتان بهبود می یابد یا خیر. ممکن است لازم باشد بیش از یک نوع را امتحان کنید تا نوع مناسبی را پیدا کنید. اگر پس از یک ماه استفاده از شامپوی ضد شوره، هنوز علائمی مانند: خارش شدیدتر در پوست سر یا اینکه پوست سرتان قرمز یا متورم شده به پزشک عمومی مراجعه کنید.

اگر وضعیت شما با استفاده منظم از شامپو شوره سر بهبود نیافت، و متوجه تغییراتی در پوست سر خود شدید که جدی‌تر هستند یا با درمان‌های خودمراقبتی از بین نمی‌روند، به پزشک مراقبت های اولیه یا پزشک متخصص در بیماری های پوستی (متخصص پوست) مراجعه کنید.

عوامل خطر شوره:

تقریباً هر کسی ممکن است به شوره سر مبتلا شود، اما برخی عوامل می توانند شما را مستعدتر کنند:

  • سن. شوره سر معمولا در سنین جوانی شروع می شود و تا میانسالی ادامه می یابد. این بدان معنا نیست که افراد مسن دچار شوره سر نمی شوند. برای برخی افراد، این مشکل می تواند مادام العمر باشد.
  • شوره سر در مردان بیشتر از زنان است.
  • بیماری های خاص به نظر می رسد بیماری پارکینسون و سایر بیماری هایی که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارند نیز خطر شوره سر را افزایش می دهند. داشتن اچ آی وی یا ضعف سیستم ایمنی.

امیدواریم که این پست برای شما مفید بوده باشد و تفاوت آن را با پوسته سر متوجه شده باشید. اگر تجربه‌ای در این موضوع دارید خوشحال میشیم در قسمت نظرات با ما درمیان بگذارید.

راه های تشخیص انواع پوست و مراقبت‌ها

زمان مطالعه: 6 دقیقه

در مورد انواع پوست معمولی، چرب، خشک، مختلط یا حساس شنیده اید. نوع پوست ها می‌تواند در طول زمان تغییر کند. به عنوان مثال، افراد جوان‌تر از افراد مسن‌تر به احتمال زیاد نوع پوست طبیعی دارند. شما باید بدانید که پوست شما زیر کدام یک قرار می گیرد تا بتوانید بهتر از آن مراقبت کنید. در ادامه مطلب راه تشخیص انواع پوست و نحوه مراقبت از آن ها را بیان کردیم با ما همراه باشید!

معیارهای مختلفی برای طبقه بندی انواع مختلف پوست استفاده می شود. به عنوان مثال، طبقه بندی فیتزپاتریک که برای اولین بار در سال 1975 توصیف شد، براساس رنگ پوست و واکنش آن به قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. از جمله برای تعیین نوع مناسب فاکتور محافظتی در برابر آفتاب یا پیش بینی خطر سرطان پوست استفاده می شود.

با این حال، از نظر زیبایی، پوست براساس چندین عامل مرتبط با تعادل آن طبقه بندی می شود: ترشح چربی، آبرسانی و سطح حساسیت. بنابراین، هر نوع پوست ویژگی های خاص خود را دارد و نیاز به مراقبت های متفاوتی دارد. نوع پوست توسط ژنتیک تعیین می شود، اگرچه تحت تأثیر عوامل دیگری نیز قرار می گیرد و می تواند با گذشت زمان تغییر کند.

موارد تاثیرگذار در تعیین نوع پوست 

نوع پوست شما به موارد زیر بستگی دارد:

  • چقدر آب در پوست شما وجود دارد که بر راحتی و قابلیت ارتجاعی آن تأثیر می گذارد!
  • چقدر روغنی است که روی نرمی آن تاثیر می گذارد!
  • چقدر حساسه!

انواع پوست

بر اساس این ویژگی ها، پنج نوع پوست سالم وجود دارد: معمولی، خشک، چرب، مختلط (هم پوست چرب و هم پوست خشک) و حساس. در زیر ویژگی های اصلی هر نوع پوست را شرح می دهیم.

نوع پوست: معمولی

تشخیص پوست نرمال

اگر پوست معمولی دارید، بسیار خوش شانس هستید. پوست زیبا و ضخیم است، به زیبایی بالغ می شود و پیری زود راس ندارد. مشکلات کمتری دارد و مراقبت از آن آسان است.

پوست معمولی نه خیلی خشک است و نه خیلی چرب! بافتی منظم و بدون نقص و ظاهری تمیز دارد. بدون حساسیت های شدید بوده، منافذ به سختی قابل مشاهده است و نیاز به مراقبت خاصی ندارد. و تنها باید به طور کامل با یک پاک کننده صورت روزانه مانند پاک کننده صورت Deep Clean توسط Neutrogena و یک مرطوب کننده برای محافظت و نرم نگه داشتن آن تمیز شود.

نوع پوست: مختلط

تشخیص پوست مختلط

پوست شما ممکن است در برخی نواحی خشک یا نرمال و در برخی دیگر مانند ناحیه T (بینی، پیشانی و چانه) چرب باشد، در حالی که پوست گونه ها طبیعی یا خشک است. بسیاری از افراد این نوع را دارند. ممکن است در مناطق مختلف به مراقبت کمی متفاوت نیاز داشته باشد.

برای مراقبت از این نوع پوست باید به خوبی از نور خورشید محافظت کنند، چون نسبت به سایر انواع پوست چرب تر است و به آسیب های خورشید حساس است. برای تمیز کردن عمیق منافذ به شستشوی ملایم نیاز دارد. اگر پوست مختلط دارید، صبح و شب Visibly Clear و کرم ضد آفتاب Ultra Sheer را امتحان کنید.
به یاد داشته باشید، آزمایش پوست خود در متخصص پوست برای تعیین دقیق نوع پوست و دانستن اینکه کدام محصولات مناسب تر هستند، ضروری است!

مشخصات پوست مختلط

  • منافذی که بزرگتر از حد معمول به نظر می رسند چون بازتر هستند.
  • جوش های سر سیاه
  • پوست براق

نوع پوست: خشک

پوست خشک چربی کمتری تولید می کند و شادابی ندارد. در بسیاری از موارد خشکی پوست در اثر عواملی مانند: ژن، افزایش سن یا تغییرات هورمونی، تغییر آب و هوا، رطوبت کم هوا، حمام و دوش آب گرم و طولانی، مواد تشکیل دهنده صابون، لوازم آرایشی یا پاک کننده، داروها و اشعه ماوراء بنفش (UV) از تخت های برنزه ایجاد می شود. با این حال، برای بعضی افراد ممکنه بیشتر رخ دهد و حتی یک بیماری مادام العمر باشد. از آنجایی که پوست خشک میتواند ترک بخورد و آن را بیشتر در معرض باکتری قرار دهد، ممکن است باعث سایر اختلالات پوستی مانند اگزما شود یا اگر به درستی مدیریت نشود، مستعد ابتلا به عفونت است.

علائم و نشانه‌های پوست خشک ممکنه بسته به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامت یا علت آنها متفاوت باشد. به طور کلی با احساس سفتی و زبری مشخص می شود. همچنین ممکن است رنگ خاکستری به همراه داشته باشد و پوسته شدن پوست، خارش، قرمزی و ترک های کوچک ایجاد شود. ترک‌خوردگی پوست معمولاً در پوست‌های بسیار خشک مشاهده می‌شود و ترک‌های کوچکی را ایجاد می‌کند که در موارد جدی‌تر ممکنه عمیق‌تر و حتی خونریزی کند. معمولاً دارای خطوط برجسته در اطراف چشم و دهان، پشت دست ها، بازوها و پاهای شما باشد.

تشخیص نوع پوست خشک

پوست آتوپیک یک بیماری پوستی است که با خشکی پوست مشخص می شود که منجر به پوسته پوسته شدن و تحریک و علائم ناراحت کننده مانند خارش می شود. علت اصلی، استعداد ژنتیکی است، اگرچه عوامل دیگری نیز ممکن است باعث بروز آن یا تشدید بیماری شوند، که ممکن است محیطی، آلرژیک، مرتبط با غذا و حتی برخی لباس‌ها باشد.

شما می توانید از شستشوی Deep Clean Neutrogena به صورت روزانه برای حفظ انرژی آن استفاده کنید. همچنین استفاده از کرم مرطوب‌کننده مخصوص پوست‌های خشک و کدر در صبح و شب بسیار مهم است تا آن را شاداب نگه دارد و سطح آبرسانی مورد نیاز را به آن بدهد. این افراد باید مقدار زیادی آب بنوشند و در صورت نیاز گاهی ویتامین‌ها را مصرف کنند.

مشخصات پوست خشک

  • منافذ تقریبا نامرئی
  • چهره ای کدر و خشن
  • تکه های قرمز
  • پوست کمتر الاستیک
  • خطوط قابل مشاهده بیشتر

از این نکات برای کمک به خشکی پوست خود استفاده کنید!

  • دوش و حمام کوتاه تری داشته باشید، نه بیشتر از یک بار در روز.
  • از صابون ها یا پاک کننده های ملایم استفاده کنید. از صابون های دئودورانت خودداری کنید.
  • هنگام حمام کردن یا خشک کردن، اسکراب نکنید.
  • بلافاصله پس از حمام کردن، از مرطوب کننده استفاده کنید. پمادها و کرم‌ها ممکن است بهتر است از لوسیون‌ها برای پوست خشک عمل کنند. در صورت نیاز در طول روز دوباره استفاده کنید.
  • از یک مرطوب کننده استفاده کنید و اجازه ندهید دمای داخل خانه خیلی گرم شود.
  • هنگام استفاده از مواد شوینده، حلال ها یا مواد شوینده خانگی از دستکش استفاده کنید.

نوع پوست: چرب

تشخیص پوست چرب

این نوع پوست دارای ترشح بیش از حد چربی است و ظاهری معمولاً براق، عرق‌ریز و مرطوب و روشن دارد. به این دلیل که تولید بیش از حد چربی توسط غدد چربی ایجاد می شود و معمولاً به دلایل ژنتیکی یا هورمونی تعیین می‌شود و ابتلا به قرمزی، جوش، جوش‌های سرسیاه و منافذ باز بوده که در نوجوانان و جوانان زیر 30 سال شایع است و معمولاً با بروز آکنه مرتبط است.

پوست های چرب صبح و شب نیاز به شستشوی ویژه صورت بدون چربی دارند. به همین دلیل است که نوتروژنا به شما پاک کننده صورت بدون روغن آکنه را پیشنهاد می‌کند که آکنه را از بین می برد و به جلوگیری از جوش های بعدی کمک می کند. همچنین همراه با گریپ فروت برای داشتن رایحه و طراوت بهتر موجود است. افراد دارای پوست چرب باید به خوبی از نور خورشید محافظت شوند. Neutrogena با ضد آفتاب Ultra Sheer خود به شما کمک می کند این کار را انجام دهید. روی پوست ملایم است و لایه‌ای چرب از خود باقی نمی‌گذارد.

مشخصات پوست چرب

  • منافذ بزرگ شده
  • چهره ای کدر یا براق و ضخیم
  • جوش های سرسیاه، جوش ها یا سایر لک ها

نوع پوست: حساس

پوست حساس بیشتر مستعد واکنش به محرک هایی است که پوست معمولی هیچ واکنشی به آنها ندارد. این یک پوست شکننده است که معمولاً با احساس ناراحتی مانند گرما، سفتی، قرمزی یا خارش همراه است.

این نوع پوست عملکرد سدی (یا محافظ) خود را از دست می دهد و باعث می شود میکروارگانیسم ها و مواد محرک به راحتی وارد آن شوند و احتمال ابتلا به عفونت و واکنش های آلرژیک را افزایش می دهند. این یک پوست ظریف است که برای مبارزه با خشکی، زبری و ظاهر معمول خود نیاز به مراقبت بیشتری دارد. گاهی پوست تحریک شده نیز گفته می شود، اما این اصطلاحات مترادف هستند و هیچ تفاوت پوستی بین آنها وجود ندارد.

خب مطلب امروز هم به پایان رسید امیدواریم که در تشخیص انواع پوست و نحوه مراقبت از آن به شما کمکی کرده باشیم. اگر پیشنهاد یا تجربه ای در این زمینه دارید خوشحال میشیم در قسمت نظرات با ما درمیان بگذارید.

فیلر و بوتاکس چه تفاوتی با هم دارند؟

تفاوت ژل و بوتاکس
زمان مطالعه: 5 دقیقه

امروزه بسیاری از مردم برای داشتن ظاهری زیباتر و جوانتر روی به تزریق لوازم آرایشی می آورند. که میتوان از بوتاکس و فیلر که روشی غیر جراحی است را نام برد که مورد استفاده عموم قرار می گیرد. برای تزریق همیشه راه هایی وجود دارد که باید در مورد آن تحقیق کرد که در این مقاله برای شما تفاوت فیلر و بوتاکس را توضیح می دهیم تا شما بر اساس نیازتان بتوانید یکی از آنها را انتخاب کنید.

تفاوت فیلر و بوتاکس: بوتاکس یا فیلر؟

تفاوت ژل و بوتاکس

گزینه های درمان چین و چروک به طور فزاینده ای فراوان است. محصولات بدون نسخه متعددی وجود دارد، و مردم نیز برای انتخاب های طولانی تر به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود مراجعه می کنند. سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس) و پرکننده های پوستی هر دو درمان های طولانی مدت هستند. هر روشی را می توان برای چین و چروک استفاده کرد، اما چندین تفاوت بین این دو وجود دارد که باید در نظر گرفت.

طریقه‌ی استفاده و تزریق

مهم ترین اصل این دو روش اینه که مورد تایید FDA است. هر دو روش بوتاکس و فیلر برای از بین بردن چین و چروک مورد استفاده قرار می گیرد اما اصول متفاوتی دارد که به نوع چین و چروک بستگی دارد.

بوتاکس

بوتاکس خود یک شل کننده عضلانی است که از باکتری ساخته شده است. بیش از دو دهه در بازار وجود دارد و برای درمان اختلالات عصبی که باعث ضعف عضلانی می شوند استفاده می شود. همچنین برای درمان میگرن و سایر شرایط پزشکی استفاده می شود.

برای درمان چین و چروک، بوتاکس در درجه اول برای درمان چین و چروک های پویا استفاده می شود. این چین و چروک ها به طور طبیعی در اطراف چشم و دهان و همچنین در بین ابروهای شما ایجاد می شوند. با افزایش سن بیشتر مشخص می شوند. تزریق بوتاکس عضلات نزدیک این چین و چروک ها را شل می کند. عدم اجازه حرکت به ماهیچه ها باعث کاهش چین و چروک های پویا می شود.

بوتاکس برای خطوط ریز ناشی از تجزیه کلاژن استفاده نمی شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما عضلاتی را که در ایجاد چین و چروک های خاصی که می خواهید درمان شوند، تزریق می کند. فرآیند تزریق به خودی خود فقط چند دقیقه طول می کشد و نتایج قابل توجهی در عرض دو هفته به طول می انجامد.

فیلر

فیلر یا پرکننده های پوستی نیز چین و چروک های صورت را درمان می کنند. آنها عمدتا برای درمان خطوط لبخند استفاده می شوند، اگرچه پرکننده ها همچنین می توانند برای حجیم کردن لب ها یا گونه ها استفاده شوند. گاهی اوقات از آنها برای درمان دست یا کاهش ظاهر اسکار استفاده می شود. پرکننده های پوستی برای حجیم کردن سایر نواحی بدن، مانند سینه ها، تایید نشده اند.

فیلرهای پوستی اشکال مختلفی دارند و مانند بوتاکس قابل تزریق هستند. برخی از آنها موقتی هستند و عمدتا برای بافت های نرم صورت در امتداد خطوط لبخند استفاده می شوند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده گزینه های زیر را تایید کرده است:

  • هیدروکسی لاپاتیت کلسیم (Radiesse)، یک محلول ژل موقت که 18 ماه ماندگاری دارد.
  • کلاژن، یک ماده موقت که تا چهار ماه دوام می آورد.
  • هیالورونیک اسید، ماده ای موقتی است که بعد از 6 تا 12 ماه اثر خود را از دست می دهد.
  • پلی ال-لاکتیک اسید (Sculptra، Sculptra Aesthetic)، یک ماده ساخته شده توسط انسان که حدود دو سال دوام می آورد.
  • دانه های پلی متیل متاکریلات، تنها نوع دائمی پرکننده پوستی موجود است.

تفاوت ژل و بوتاکس

اثرات

  • به گفته آکادمی چشم پزشکی آمریکا (AAOS)، تزریق بوتاکس برای اکثر افراد نتیجه می دهد. احتمالاً در عرض یک هفته پس از تزریق، اثرات قابل توجهی خواهید دید. عوارض جانبی بسیار کم است و اکثر آنها پس از مدت کوتاهی از بین می روند. اگر شرایط خاصی دارید که از بوتاکس جلوگیری می کند، ممکن است متوجه اثرات کامل بوتاکس نشوید. شما باید از قبل در مورد تمام این خطرات احتمالی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.
    هنگامی که تزریق کردید، می توانید بدون هیچ زمان بهبودی به فعالیت های روزانه خود ادامه دهید. اثرات بوتاکس حدود 3 تا 4 ماه باقی می ماند. سپس، اگر می‌خواهید نتایج را حفظ کنید، به درمان‌های اضافی نیاز خواهید داشت.
  • تزریقات فیلر نیز موثر در نظر گرفته می‌شوند و نتایج طولانی‌تر از نتایج کلی بوتاکس باقی می‌مانند. با این حال، بسته به نوع دقیق پرکننده ای که انتخاب می کنید، نتایج متفاوت است. مانند بوتاکس، پس از از بین رفتن فیلرها به درمان های نگهداری نیاز خواهید داشت.

اثرات جانبی

مانند سایر روش های پزشکی، هم بوتاکس و هم فیلر می توانند با خطر عوارض جانبی همراه باشند. همچنین ملاحظات خاصی وجود دارد که در صورت داشتن شرایط پزشکی از قبل، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. تمام خطرات و فواید زیر را به طور کامل بسنجید.

اگر باردار یا شیرده هستید، عضلات صورت ضعیفی دارید، در حال حاضر مشکلات پوستی مانند پوست ضخیم یا زخم های عمیق دارید یا مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس یا نوع دیگری از بیماری عصبی عضلانی هستید اکیدا بوتاکس را توصیه نمیکنیم.

فیلرهای پوستی احتمال خطرات و عوارض جانبی بیشتری نسبت به بوتاکس دارند. عوارض جانبی شدید نادر است. عوارض جانبی متوسط معمولاً در عرض دو هفته از بین می روند. با این حال، اثرات نامطلوب جدی به استفاده از دستگاه های تزریق بدون سوزن تنظیم نشده برای روش های پرکننده پوستی مرتبط است. یک متخصص پزشکی دارای مجوز باید تمام مراحل را با پرکننده‌های پوستی، تنها با استفاده از پرکننده‌های مورد تایید FDA که با سرنگ تزریق می‌شوند، ارائه دهد.

موارد مانند: واکنش آلرژیک، کبودی، عفونت، خارش، بی حسی، سرخی، جای زخم و زخم ها از عوارض های تزریق فیلر هستند.

در موارد شدید، تورم طولانی مدت صورت ممکن است رخ دهد. کمپرس یخ می تواند به کاهش بی حسی و تورم موقت کمک کند. برای کاهش خطر این عارضه جانبی و سایر عوارض، قبل از دریافت فیلر پوستی، در صورتی که برای فیلر خاص توصیه شده است، آزمایش آلرژی انجام دهید.

فیلر برای افرادی که سیگاری ممنوع است. همانند تزریق بوتاکس، اگر در کل از سلامت کامل برخوردار باشید، بهترین نتایج و عوارض جانبی کمتری را دریافت خواهید کرد.

تفاوت ژل و بوتاکس

فیلر بیشتر مناسب چین و چروک هایی است که هنگام استراحت صورت شما بوجود امده. این یک پرکننده صاف از هیالورونیک اسید است که می‌تواند به ترمیم نواحی صورت که حجم و پری پوست به دلیل افزایش سن، افتادگی  از بین رفته است، کمک کند.

زمان و نتایج

برای تصمیم گیری در مورد انتخاب تزریق بوتاکس یا فیلر این مورد را در نظر میگیرید که کدام روش سریعتر نتیجه می دهد. نتیجه تزریق در هر فردی متفاوت است محل تزریق و مقدار مصرف مواد از مهم ترین عواملی است که در زمان نتیجه تاثیر دارد مثل:سن ، خاصیت ارتجاعی پوست و عمق چین و چروک.

ژل چیست و چه تاثیری بر روی پوست دارد؟

مزایا تزریق ژل
زمان مطالعه: 7 دقیقه

آیا می‌دانید بسیاری از علائم قابل مشاهده پیری را می‌توان در کاهش حجم پوست پیدا کرد؟ با نازک شدن باف‌‌های صورت، خطوط در اطراف بینی و دهان حک می‌شوند و گونه‌ها کمی توخالی به نظر می رسند. یکی از مزایا تزریق ژل می‌توانند حجم از دست رفته را جایگزین کنند و چین و چروک‌ها را صاف کرده، لب ها را پر کرده و ظاهر جوان‌تری را بازیابی کنند. در مورد درمان های پرکننده تزریقی در زیر اطلاعات بیشتری کسب کنید.

ژل یا فیلر چیست؟

پرکننده های پوستی موادی ژل مانند هستند که به منظور بازگرداندن حجم از دست رفته، ایجاد خطوط صاف و نرم شدن چین و چروک ها و یا تقویت خطوط صورت در زیر پوست تزریق می شوند. سالانه بیش از 1 میلیون مرد و زن این روش جوانسازی محبوب را انتخاب می کنند، که می تواند راهی مقرون به صرفه برای جوانتر به نظر رسیدن بدون جراحی یا تعطیلی باشد.

مزایا تزریق ژل یا فیلر بر روی پوست

در حالی که ژل معمولاً به عنوان “پرکننده چین و چروک” شناخته می شوند، می توانند بسیار بیشتر از صاف کردن چین و چروک ها عمل کنند، اگرچه در این مورد نیز عالی هستند! در اینجا چند مورد از مزایا تزریق ژل را نام میبریم:

مزایا تزریق ژل

  • صاف کردن خطوط اطراف بینی و دهان (معروف به خطوط ماریونت، خطوط لبخند و پرانتز)
  • پروتز گونه: افزایش و بازگرداندن حجم به گونه های فرورفته یا شقیقه ها
  • خطوط عمودی لب را کاهش دهید
  • پروتز لب: پر و برجسته کردن لب ها
  • چین چانه را صاف کنید
  • بهبود تقارن در بین ویژگی های صورت
  • رفع خط اخم
  • درمان چین و چروک دور چشم
  • درمان افتادگی و شل شدن پوست صورت
  • پرکردن قسمت‌های تو رفته صورت و بدن بر اثر جراحت یا زخم و جای بخیه

ژل فیلر با چه چیزی ساخته می شوند؟

ژل‌های پرکننده صورت محصولاتی همچون کلاژن، اسیدهیالورونیک و هیدﺭﻭﮐﺴﯽ آپاﺗﯿﺖ کلسیم هستند که برای جوان‌سازی و شادابی پوست استفاده می‌شوند و باعث کاهش یا حذف چین و چروک صورت و پوست، رفع جای جوش صورت، بالا بردن افتادگی ناشی از زخم‌ها، بزرگ شدن حجم لب‌ها و پروتز لب  و برجسته کردن گونه ها و جایگزینی مقدار بافت نرم از بین رفته می‌شوند. با بالا رفتن سن، حساسیت  پوست ما به چروک افزایش یافته و پوست دچار افتادگی می شود.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید و سال های طولانی حرکت عضلات (نگاه کردن، جویدن، لبخند زدن) باعث فرسوده شدن بافت های پوست می شود. تزریق ژل یک راهکار بی خطر برای جوانسازی پوست می‌باشد. ژل ها می‌توانند باعث پرشدن پوست در نواحی مشخصی شوند که با از بین رفتن بافت چربی و کلاژن با بالا رفتن سن مواجه شده‌اند.

مزایا تزریق ژل

اسید هیالورونیک یک ماده پرکننده طبیعی در بدن انسان است. هنگامی که چین نازولبیال (خط خنده) عمیق‌تر شود، و خطوط زیبای صورت از بین برود، لب‌ها شروع به نازک شدن کنند، و گوشه‌های لب‌ها دچار افتادگی گردند، ظاهر صورت جوانی و شادابی خود را از دست خواهد داد. پر کننده‌های اسید هیالورونیک در زیر این چین‌ها و همچنین برای رفع چروک پیشانی تزریق می‌شود تا به این ترتیب بتوان حجم از بین رفته را جایگزین کرده و ظاهر جوان‌تری را برای صورت ایجاد کرد.

از تزریق ژل برای افزایش حجم و برجسته کردن لب، گونه و رفع خط اخم و خنده استفاده می‌شود. برای خط اخم که با بوتاکس برطرف نمی‌شود با تزریق ژل، بلافاصله حجم از دست رفته به پوست باز می‌گردد و چین‌هایی مانند خطوط لبخند و چین‌هایی که از کناره‌های تحتانی بینی در دو طرف شروع شده و تا گوشه‌های دهان ادامه پیدا می‌کنند، از بین می‌رود. ضمنا با برخی انواع آن می‌توان گود افتادگی‌های زیر چشم یا فرورفتگی‌های برخی قسمت‌های پوست را کاهش داد.

آنچه در طول درمان انتظار می رود!

تزریق پرکننده های پوستی غیرجراحی است و معمولاً طی ویزیت مطب تکمیل می شود. درمان اولیه شما با مشاوره آغاز می شود و طی آن با جراح زیبایی خود ملاقات می کنید تا نگرانی ها و اهداف خود را مورد بحث قرار دهید.

مشاوره قبل از تزریق ژل

در طول مشاوره شما، جراح زیبایی شما ناحیه مورد نظر شما را ارزیابی کرده و سابقه پزشکی شما را مرور می کند. در حالی که خطرات مربوط به ژل حداقل هستند، شما باید قبل از درمان سابقه پزشکی خود را کاملاً فاش کنید، زیرا برخی از آلرژی ها، بیماری های پوستی و عصبی یا داروها می توانند ایمنی یا نتایج شما را به خطر بیندازند. به عنوان مثال، اگر از داروهای NSAID (مانند آسپرین ، ایبوپروفن ، ناپروکسن) یا داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، باید به جراح زیبایی خود اطلاع دهید، زیرا احتمال کبودی را افزایش می دهد.

درمان تزریق ژل شما

درست قبل از درمان واقعی، ناحیه تمیز می شود و ممکن است به شما بی حسی موضعی داده شود تا ناحیه قبل از تزریق بی حس شود. بسیاری از محصولات پرکننده همچنین حاوی لیدوکائین هستند، یک بیهوشی خفیف، که به منظور کاهش ناراحتی در طول و بعد از درمان در نظر گرفته شده است. سپس ارائه دهنده شما مقدار دقیق فیلر را به صورت استراتژیک در زیر پوست تزریق می کند.

مزایا تزریق ژل

بسته به محصول و مناطق تحت درمان، باید بتوانید بلافاصله پس از دریافت تزریق فیلر به نتایج آن پی ببرید. برخی از بیماران کبودی و تورم خفیفی را تجربه می کنند، اما اینها موقتی هستند و باید طی روزهای بعد از درمان برطرف شوند. شما می توانید بلافاصله پس از درمان به فعالیت های عادی خود بازگردید، اما جراح زیبایی ممکن است از شما بخواهد که روز تعطیل را از ورزش یا سایر فعالیت های سنگین کنار بگذارید.

تزریق چربی

اگر تزریق چربی دارید: پیوند چربی صورت یک عمل جراحی است و از پروتکل درمانی متفاوتی پیروی می کند. به طور معمول، پیوند چربی به عنوان یک روش سرپایی، با استفاده از بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی با آرام بخش انجام می شود. بسته به میزان انجام لیپوساکشن ممکن است تا 2 هفته زمان وقفه نیاز باشد. جراح زیبایی شما در طول مشاوره شما در مورد آنچه در جراحی و بهبودی انتظار می رود صحبت می کند.

مراحل انجام کار تزریق ژل

شما لازم است درباره سابقه و تاریخچه بیماری های خود در جلسه اولیه مشاوره با پزشک صحبت کنید. در این مرحله یک برنامه درمانی برای شما توصیه می‌شود که در آن نحوه استفاده از ژل برای بهبود ظاهر صورت مورد نظر بیمار مشخص می‌شود. مراحل انجام در جلسه درمانی تزریق ژل به شرح زیر است:

  • ژلی که برای بیمار استفاده می‌شود حاوی مواد بی حسی موضعی است که تزریق را برای بیمار راحت می‌کند.
  • ناحیه تزریق مشخص می‌شود.
  • ژل یا فیلر به بیمار تزریق شده و بلافاصله پس از آن از بسته یخ بر روی محل تزریق استفاده می‌شود.
  • با استفاده از یک کرم نرم و روان کننده ناحیه  تزریق شده ماساژ داده می‌شود جهت یکنواخت شدن ناحیه مورد نظر.
  • این درمان در حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه زمان می‌برد و این موضوع بستگی به اندازه ناحیه تحت درمان دارد. در صورت نیاز می‌توان از مواد بی‌حسی موضعی برای بیمار استفاده کرد، هر چند استفاده از این مواد برای همه بیماران ضروری نیست.
  • مقدار درد در زمان تزریق ژل بسیار ناچیز می‌باشد.

مزایا تزریق ژل

نتایج چقدر طول می کشد؟

مدت زمان تأثیر ژل یا فیلر بستگی به محصول، منطقه درمان و بیمار دارد. به طور کلی، محصول هرچه متراکم تر و عمیق تر تزریق شود، بیشتر دوام می آورد، اگرچه این یک قانون سخت و سریع نیست. برای حفظ نتایج، جراح زیبایی شما به سادگی درمان را تکرار می کند و مقدار و تکنیک های لازم را برای اطمینان از نتایج مطلوب تنظیم می کند.

پرکننده های اسید هیالورونیک موقت ترین گزینه هستند و بنابراین اغلب برای بیماران ژل اولین بار توصیه می شود. این دوره ها معمولاً بین 6 تا 18 ماه طول می کشد. تزریق به لب کمی سریعتر از تزریق به چین های بینی است. بعضی از ژل های HA ، مانند VOLUMA، برای ماندگاری بیشتر فرموله شده اند، اما معمولاً به مناطق خاصی مانند گونه محدود می شوند.

ماندگاری تزریق ژل یا پرکننده های مصنوعی بیشتر دوام می آورند، زیرا جذب بدن نمی شوند. آنها می توانند یک گزینه عالی برای بیمار مناسب باشند، اما شما می‌خواهید آماده باشید تا به نتایج مورد نظر برای چندین سال متعهد باشید.

تزریق چربی به طور نامحدود طول می کشد. با این حال، انتظار می رود برخی از چربی های تزریق شده زنده نمانند. در ابتدا، جراح زیبایی شما ممکن است ناحیه درمان را بیش از حد پر کند، و در نتیجه ظاهر اولیه کامل تری داشته باشد که به تدریج ظاهر طبیعی تری پیدا می کند.

مراقبت‌های بعد از تزریق

شما احتمالاً نتایج حاصل از تزریق ژل را بلافاصله پس از انجام مشاهده می‌کنید، با وجودی که احتمال مشاهده ورم یا کبودی محدود در ناحیه انجام تزریق در صورت بیمار امری عادی و طبیعی محسوب می‌شود. پزشک معمولاً از یخ یا کمپرس آب سرد برای کاهش ورم ایجاد شده استفاده خواهد کرد. دوره ورم در این حالت بستگی به نوع ژل پر کننده پوستی دریافت شده توسط بیمار دارد، هر چند بخش عمده ورم، کبودی و قرمزی ایجاد شده باید در طول یک هفته تا ده روز برطرف شده و از بین برود.

نتیجه

با تعداد زیادی از محصولات ژل در بازار، نمی توان بدون راهنمای جراح زیبایی مجرب تشخیص داد که کدام گزینه برای شما مناسب است. هر محصول به طور منحصر به فرد فرموله شده است که دارای بافت، چگالی و عمق تزریق خاصی است، به این معنی که برخی از ژل ها برای مناطق مورد نظر بهتر کار می کنند. در حالی که ارائه دهنده شما تعیین می کند که کدام محصول برای شما مناسب است.

یکی از مزایا تزریق ژل لب، صورت و برجسته سازی گونه‌ها، دوره زمانی بهبودی کوتاه آن‌ها است. در این حالت در حدود یک هفته طول می‌کشد تا ورم و کبودی ایجاد شده محو شود و در این دوره پزشک ممکن است به شما توصیه کند از پوشیدن کلاه خودداری کنید و مقدار آرایش صورت خود را در سطح حداقل قرار دهید.

زگیل چیست و چه عواملی موجب بروز زگیل می‌شود؟

زمان مطالعه: 5 دقیقه

زگیل چیست؟

زگیل یک بیماری ویروسی است که عامل ایجاد کننده آن پاپیلوما ویروس انسانی است لازم به توضیح است تاکنون بیش تر از ۷۰ نوع ویروس زگیل شناخته شده که در ایجاد زگیل موثرند. برخی از این ویروس‌ها فقط می‌توانند پوست را گرفتار کنند و برخی دیگر فقط مخاط‌ها را (مثل نواحی تناسلی بیرونی و حتی نواحی تناسلی داخلی خانم‌ها و مخاط چشم و بینی و حلق) گرفتار می‌کنند و برخی هم پوست و هم مخاط را گرفتار می‌کنند. با ما همراه باشید تا شما را با انواع زگیل و روش های درمان آشنا کنیم!

انواع زگیل

  • زگیل معمولی

انواع زگیل ها

زگیل معمولی که بیش‌تر در بچه‌ها دیده می‌شود تعداد ضایعات این نوع زگیل در بچه‌ها از یک تا ده‌ها عدد می‌رسد، البته این نوع زگیل در بالغین هم مشاهده می‌شود ولی تعداد آن‌ها نسبت به بچه‌ها کم تر است.

در این نوع زگیل ضایعات به صورت برجستگی‌هایی با سطح خشن و به رنگ مایل به خاکستری دیده می‌شود که اندازه آن‌ها می‌تواند از چند میلی‌متر تا یک سانتی‌متر و بزر‌تر مشاهده شود. بیش‌ترین جاهایی که این نوع زگیل درگیر می‌کند معمولاً روی پشت دست‌ها و پشت انگشتان و پاها، روی تنه، پوست سر، صورت، بینی و می‌باشد.

  • زگیل کف پا

انواع زگیل ها

زگیل کف پا این نوع زگیل به صورت نقاط فرو رفته در کف پاها دیده می‌شوند و گاهی این نقاط به هم پیوسته و سطح بزرگی را به وجود می‌آورند که اصطلاحاً به آن زگیل موزاییکی گفته می‌شود.

  • زگیل صاف

انواع زگیل ها

زگیل صاف این نوع زگیل به صورت ضایعات ۴-۲ میلی‌متری به رنگ پوست یا مایل به رنگ صورتی و با سطح کمی برجسته دیده می‌شود. این نوع زگیل بیش‌تر در صورت، گردن، پشت دست‌ها، مچ دست و زانوها دیده شده که معمولاً در جوان ها بیش‌تر ظاهر می‌شود.

  • زگیل‌های تناسلی

انواع زگیل ها

زگیل‌های تناسلی این نوع زگیل‌ها به صورت ضایعات مجزا و یاگل کلمی به هم پیوسته و گاهی به صورت مرطوب و بدبو درنواحی تناسلی خانم‌ها و آقایان دیده می‌شوند. این نوع زگیل‌ها از طریق مقاربت واگیر می‌یابند.

  • زگیل‌های ظریف نوک تیز یا انگشتی

انواع زگیل ها

زگیل‌های ظریف نوک تیز یا انگشتی این نوع زگیل به صورت ضایعات مجزا و پایه‌دار نازک است و معمولاً در صورت و گردن آقایان دیده می‌شود که با shave کردن صورت زیاد می‌شوند.

چه عواملی باعث بروز زگیل می‌شوند و چه افرادی در معرض گرفتاری هستند؟​

از نظر سنی بچه‌ها و نوجوانان مستعدترین افراد برای زگیل می‌باشند. اما زگیل‌های کف پا بیشتر در بالغین دیده می‌شود. خصوصا در کسانی که بیشتر از استخر و سونا استفاده می‌کنند چون مرطوب شدن پوست کف پا ورود ویروس را آسان‌تر می‌کند. از نظر شغلی کسانی که دارای حرفه‌هایی هستند که مرطوب یا زخمی شدن پوست در آن‌ها شایع‌تر است بیشتر در معرض این بیماری هستند.
کارکنان استخرها، حمام‌ها، قصاب‌ها، مکانیک‌ها در معرض خطر بیش تری‌اند. همچنین کسانی که به دلایلی وضعیت ایمنی خوبی ندارند مثل بیماران مبتلا به ایدز و یا کسانی که داروهای ضعیف کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند شانس بیش تری جهت ابتلا دارند.

درمان زگیل

روش‌های متعددی برای برداشتن زگیل وجود دارد. یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن زگیل است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود به همین دلیل برداشتن زگیل با لیزر بیشتر توسط افراد انتخاب می‌شود. سلول‌های پوستی به دنبال آلوده شدن به ویروس دچار افزایش سرعت در تکثیر و تقسیم سلولی می‌شود که این افزایش رشد باعث بوجود آمدن توده گوشتی روی سطح پوست و گاهی سطوح مخاطی می‌شود.

درمان زگیل‌های معمولی

  • لیزر کردن ضایعات
  • سوزاندن ضایعات
  • کرایوتراپی یا فریز کردن ضایعات
  • استفاده از محلول‌ها و یا پماد‌ها و چسب‌های ضد زگیل

مهم‌ترین عامل برای ازدیاد ضایعات، محیط نمناک است (مانند کسانی که کف پاهایشان بیش تر عرق می‌کند یا کسانی که بیش‌تر با آب سرو کار دارند و یا با مواد نمناک کار می‌کنند) و کسانی که ناخن‌هایشان را می‌جوند و هم چنین افرادی که زگیل‌هایشان را دستکاری می‌کنند بیشتر در معرض انتشار این بیماری‌اند به عبارتی دستکاری کردن زگیل می‌تواند سبب انتقال ویروس به نواحی اطراف زگیل اول و هم چنین سایر قسمت‌های بدن شود.

در اکثر موارد، زگیل‌های روی پوست بی ضرر و بی‌خطر بوده و بدون درمان برطرف می‌شوند. بااین حال، زگیل‌ها باید توسط پزشک بررسی شوند. بعضی اوقات، زگیل بعد از درمان بازگشت کرده و بیشتر از یک نوع درمان برای نابودی آن لازم است. هر چند پزشکان اقدام به درمان سریع زگیل‌ها می‌نمایند.

اما بعضی از انواع زگیل به چندین نوع و یا جلسه درمان برای درمان کامل نیاز دارند. این درمان‌ها شامل:

  • (کرایوتراپی) منجمد کردن

درمان زگیل

این نوع درمان زگیل پزشک از نیتروژن مایع برای منجمد کردن زگیل استفاده می‌کند. در این درمان تاولی دور زگیل ظاهر شده و حدود یک هفته بعد از آن زگیل می‌افتد.

  • کانتاریدین

در این نوع درمان، پزشک نوعی عصاره خاص از blister beetle را جدا کرده و برروی زگیل می‌گذارد. بعد از گذاشتن کانتاریدان، ناحیه را با باند می‌پوشانند. تاول ناشی از عصاره پوست روی زگیل را برداشته و در نتیجه پزشک قادر به برداشتن بخش مرده زگیل می‌باشد.
سایر داروها: این داروها شامل بلئوسمین، که دارویی تزریقی است بوده و داخل زگیل تزریق می‌شود تا ویروس را بکشد و آلدارا دارویی که برای ایمن درمانی (immunotherapy) استفاده می‌شود و در شکل کرم موجود است نیز از دیگر این داروهاست.

  • جراحی جزئی

زمانی که زگیل‌ها با روش‌های دیگر درمان نشدند، از جراحی برای برداشتن زگیل استفاده می‌شود. ریشه زگیل با استفاده از سوزن الکتریکی یا کرایوسورجری (منجمد کردن عمیق) نابود می‌شود.

  • جراحی لیزری

در این روش از تشعشع قوی نور برای سوزاندن و نابود کردن بافت زگیل استفاده می‌شود.

  • کرم ایمی کیمود یا آلدر

درمان زگیل

با تقویت سیستم دفاعی به صورت موضعی عمل می‌‌کند. برای اثر بخشی حداقل باید ۳۰ هفته از این دارو استفاده گردد لذا معمولا برای درمان اولیه استفاده نمی‌شود مگر ضایعات بسیار منتشر و بسیار ریز باشند یا امکان انجام لیزر وجود نداشته باشد. اما معمولا برای دوره‌های پس از درمان لیزر کاربرد دارد.

  • محلول موضعی پودوفیلین

درمان زگیل

برای ضایعات کوچک و با تعداد کم به صورت سرپایی تجویز می‌شود و معمولا میزان عود آن کمتر از فریز کردن است این روش به دلیل این که دردناکه بوده و امکان آسیب به بافت های سالم پوست نیز وجود دارد معمولا در ضایعات کوچک و به تعداد کم کاربرد دارد.

  • الکتروسرجری (کوتر) یا رادیوسرجری (RF جراحی) دیگر روش‌ها هستند.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید پزشک متخصص این نوع بیماری پوستی را درمان کنید و نگرانی از این بیماری نداشته باشید. خوشحال میشویم در بخش نظرات تجربیاتتان را با ما در میان بگذارید.

نکات مهم و عوارض بوتاکس صورت

مراقبت های بعد از بوتاکس
زمان مطالعه: 5 دقیقه

بوتولیسم یک بیماری فلج کننده جدی و نادر است که به وسیله سم حاصل از باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می‌شود. سه نوع عمده بوتولیسم عبارتند از: بوتولیسم غذایی که با خوردن غذاهای حاوی سم ایجاد می‌شود. بوتولیسم زخم که حاصل عفونی شدن زخم با باکتری کلستریدیوم بوتولینم است. بوتولیسم نوزادان که با مصرف ذرات حاوی باکتری ایجاد می‌شود. امروز در این مقاله درباره‌ی تزریق بوتاکس و مراقبت بعد از بوتاکس را برای شما بگوییم و با ما همراه باشید!

بوتاکس چیست؟

سم بوتولینوم (Botulinum toxin) که با نام تجاری بوتاکس (Botox) در ایران معروف است از سم باکتری کلستریدیوم تهیه و برای فلج موقت عضلات تزریق می‌شود. تزریق بوتاکس پرطرفدارترین عمل زیبایی است که بدون نیاز به جراحی انجام می‌شود. پژوهشگران گفته‌اند بوتاکس ممکن است خاصیت ضد سرطانی داشته باشد.

تولید کننده‌های بوتاکس

در ایالات متحده آمریکا کمپانی آلرگان (Allergan) با نام تجاری بوتاکس (BOTOX) تولید کننده سم بوتولینیوم می‌باشد که هم استفاده درمانی و هم استفاده زیبایی دارد. شرکت آلمانی آمریکایی مرز (Merz) با نام تجاری زاُمین (XEOMIN)؛ شرکت کره‌ای (جنوبی) مدی تاکس (Medy-Tox) با نام تجاری نورونکس (NEURONOX) و شرکت فرانسوی ایپسن (Ipsen) هم با نام تجاری دیسپورت (DYSPORT) از تولید کننده‌های اصلی بوتولینیوم می‌باشند. چند کمپانی داروسازی دیگر در برنامه تحقیق و توسعه خود در حال سرمایه‌گذاری روی این محصول می‌باشند.

مراقبت های بعد از بوتاکس

کاربرد Botox

  • رفع چین و چروک صورت
  • درمان موقت خط‌های قسمت فوقانی صورت و پیشانی
  • درمان خطوط اطراف لب، لبخند لثه‌ای، خطوط ماریونت و بالا بردن نوک‌بینی و خطوط خرگوش در بینی
  • پیشانی و ابرو برای درمان خطوط افقی پیشانی، خطوط اخم و اطراف چشم که به خطوط پنجه کلاغی مشهور است مورد استفاده قرار می‌گیرد. (این خطوط بر اثر هیجانات مختلفی از قبیل خشم، تعجب و خنده ایجاد می‌شوند و در نتیجه اشعه ماوراء بنفش عمیق‌تر و ماندگارتر می‌شوند.)
  • درمان لوچی، بلفارواسپاسم، میگرن مزمن و دیستونی (محل تزریق بوتاکس برای درمان میگرن در نواحی مختلف پوست سر می‌باشد و معمولاً بر اساس منطقه‌ای از سر که بیشترین احساس درد را دارد انجام می‌شود.)

خصوصیات Botox

  • برای بالا بردن ابرو به روش غیر‌جراحی توصیه می‌شود.
  • در صورت عمیق بودن خطوط باید از سایر درمان‌ها استفاده شود.
  • در درمان خطوط پیشانی و اخم (بین ابروها) و اطراف چشم توصیه می‌شود.
  • باعث ایجاد ظاهری جوان‌تر بدون نیاز به زمان استراحت یا بستری شدن دارد.
  • برای درمان تعریق بیش از حد زیر بغل و کف دست مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • برای پیشگیری از چروک بعد از ۲۵ سالگی و برای درمان چروک سنین بالاتر کاربرد دارد.

مراقبت قبل و بعد از بوتاکس

بوتاکس پس از تزریق، جذب عضله می‌شود و در پایانه‌های عصبی که فرمان انقباض را به عضلات می‌رسانند مستقر می‌شود. در این محل بوتاکس از آزاد شدن یک واسطه شیمیایی به نام استیل کولین – که مسئول انقباض عضلانی است جلوگیری می‌کند.

در نتیجه دستور انقباض به عضله نمی‌رسد و در حقیقت نوعی فلج عضلانی موقت ایجاد می‌شود که ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. عدم انقباض عضلات زیر پوستی باعث محو شدن و از بین رفتن چین و چروک‌های پوست روی عضله می‌شود.

معمولاً از یکی دو روز پس از تزریق چین و چروک‌ها به تدریج محو می‌شوند و این اثر بین ۳ تا ۶ ماه به طول می‌انجامد. پس از این مدت اثر بوتاکس کم کم از بین می‌رود و چروک‌ها دو مرتبه ظاهر می‌شوند. در این زمان می‌توان در صورت تمایل تزریق را تکرار کرد.

چه افرادی نباید از روش Botox استفاده کنند؟

  • موارد حاملگی و شیردهی.موارد حاملگی و شیردهی.
  • افراد با نارسایی حاد کلیوی.
  • افراد مصرف کننده وارافارین یا هپارین (ضدانعقادها).
  • بیماری‌های عضلانی مانند میاستنی گراویس، سندرم ایتون لامبرت و ALS.
  • مصرف کننده آمینوگلیکوزید تزریقی مثل جنتامایسین، آمیکاسین می توانند یک هفته بعد از قطع دارو بوتاکس تزریق کنند.

مراقبت های بعد از بوتاکس

مکانیزم اثر Botox در پوست

معمولا زمان ماندگاری بوتاکس بین ۲ تا ۶ ماه در افراد مختلف متفاوت است معمولا اثر بوتاکس از ۲ ساعت بعد از تزریق در بدن فرد آغاز می‌شود ولی نتیجه قابل مشاهده از روز ۵ شروع و تا روز ۲۱ تکمیل می‌شود. (ابتدا عضلات کوچکتر و ضعیف تر و سپس عضلات بزرگتر و قوی‌تر فلج می‌شوند). بوتاکس یک نوع پروتئین حساس به حرارت است. انتقال نامناسب از کارخانه سازنده تا مصرف کننده یا مصرف بعضی داروها یا سیگار باعث کوتاه‌تر شدن تاثیر بوتاکس می‌شود.

مراحل انجام کار

تزریق بوتاکس در مطب به صورت سرپایی انجام می‌‌شود و نیاز به بستری ندارد. از آنجا که تزریق با سوزن‌های بسیار ظریف انجام می‌شود، دردناک نیست و نیازی به بی‌حسی ندارد. پس از ضدعفونی پوست صورت، پزشک با استفاده از سرنگ انسولین مقادیر کمی از بوتاکس را به بالای ابروها، پیشانی و اطراف چشم تزریق می‌کند.

ممکن است در محل تزریق سوزش و قرمزی خفیف ایجاد می‌شود که ظرف چند ساعت برطرف می‌شود. بهتر است پس از تزریق تا چند ساعت از دراز کشیدن خودداری کنید و از مالیدن محل تزریق نیز پرهیز کنید تا بوتاکس کاملاً جذب عضلات محل تزریق شود.

توجه!

نکاتی که قبل و بعد ازتزریق بوتاکس باید رعایت شود باید بدانید که تزریق روشی ساده، بی‌خطر و کار آمد است اما به هر حال یک اقدام تهاجمی است که حتماً باید در شرایط مناسب دسترسی به کمک‌های اولیه و با رعایت اصول استریلیزاسیون انجام شود.

برای پیشگیری از هرگونه عارضه جدی، از تزریق بوتاکس در مکان‌هایی مثل آرایشگاه‌ها، سالن‌های ورزشی و مؤسسات زیبایی خودداری کنید و این اقدام را حتماً تحت نظر پزشک انجام دهید.

مراقبت های بعد از بوتاکس

مکانیسم اثر

بوتاکس پس از تزریق، جذب عضله می‌شود و در انتهای اعصابی که فرمان انقباض را به عضلات می‌رسانند مستقر می‌شود. در این محل بوتاکس از آزاد شدن یک واسطه شیمیایی به نام استیل کولین- که مسئول انقباض عضلانی است- جلوگیری می‌کند، در نتیجه دستور انقباض به عضله نمی‌رسد و در حقیقت نوعی فلج عضلانی موقت ایجاد می‌شود که ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد.

توکسین بوتولیسم از ۲ زیر واحد تشکیل شده است. زیر واحد کوچکتر با اثر بر پروتئین‌های SNARE که در اگزوسیتوز نقش دارند مانع از آزاد سازی استیل کولین می‌شوند.

عوارض بوتاکس صورت

از آنجا که بوتاکس عمدتاً جذب عضلات محل تزریق می‌شود و مقادیر بسیار ناچیزی از آن وارد گردش خون می‌گردد، با دوزی که برای بازکردن چروک‌ها به کار می‌رود، تقریباً هیچ عارضه مهمی ایجاد نمی‌کند. البته مثل هر تزریق دیگری ممکن است سوزش و قرمزی خفیفی در محل تزریق ایجاد کند که پس از چند ساعت خودبه‌خود برطرف می‌شود.

به علاوه در برخی از افراد پس از تزریق بوتاکس، سردرد یا تهوع خفیف یا علائم سرماخوردگی ایجاد می‌شود که معمولاً طی ۲ تا ۳ روز بهبود می‌یابد. هر چند تزریق بوتاکس عارضه جسمی مهمی ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند باعث افتادگی پلک، فقدان جلوه عضلات صورت و ایجاد حالت انجماد در افراد شود.

چهره بی‌احساس با تزریق بوتاکس 🙄 متخصصان هشدار داده‌اند که تزریق بوتاکس می‌تواند توانایی جوانان برای نشان دادن احساساتشان از طریق حالات چهره را به شدت محدود کند.

آنها می‌گویند که حالت‌های متفاوت چهره نه تنها بازتاب‌دهنده احساسات هستند بلکه در شکل دادن آنها هم تأثیر دارند و هشدار می‌دهند که پرورش نسلی جوان با «چهره‌های توخالی» می‌تواند مانع از رشد احساسی و اجتماعی در میان این رده سنی شود. بوتاکس ماهیچه‌های بالای صورت و پیشانی به صورت موقت فلج می‌کند و مانع از چین و چروک شدن پوست هنگام اخم کردن یا بالا دادن ابرو می‌شود.

نتیجه گیری

برای تزریق بوتاکس به پزشک و متخصص پوست مراجعه کنید و حتما عوارض و مراقبت های بعد از بوتاکس را از پزشک سوال کنید که چه کار هایی نیاز است انجام دهید. خوشحال می‌شیم تجربیات خود را با ما در این زمینه در قسمت نظرات در میان بگذارید!

چه نوع خالهایی خطرناک هستند؟

چه نوع خالهایی خطرناک هستند
زمان مطالعه: 6 دقیقه

امروز قصد داریم در این مقاله درباره‌ی انواع خال ها و این که چه نوع خالهایی خطرناک هستند برای شما بگوییم تا از پیشروی بیماری های بزرگتر جلوگیری کنیم با ما همراه باشید!

خال حاصل تجمع سلول‌های رنگدانه‌ای به نام ملانوسیت هستند درون ملانیست ماده‌ای رنگی به نام ملانین تولید می‌شود و رنگ تولید شده باعث رنگی شدن سلول‌های ملانوسیت می‌شود.

توزیع و فراوانی ملانوسیت‌ها تعیین کننده رنگ پوست هستند، در شرایطی که تجمع بیش از حد از ملانوسیت‌های در مساحت کوچکی از پوست ایجاد شود، نتیجه آن یک خال می‌شود که گاهی این تجمع فقط به تغییر رنگ بسنده نمی‌کند و باعث بالا آمدن پوست هم می‌شود. ما در این مقاله شما را با انواع خال پوستی و اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند را آشنا می‌کنیم با ما همراه باشید!

خال چیست؟

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال ها یک نوع رایج از رشد پوست هستند و به صورت لکه های کوچک قهوه ای تیره ظاهر می‌شوند و توسط خوشه هایی از سلول های رنگدانه ایجاد می شوند. خال ها به طور کلی در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر می شوند. اکثر افراد دارای 10 تا 40 خال هستند که برخی از آنها ممکن است از نظر ظاهری تغییر کرده یا با گذشت زمان از بین بروند.

اکثر خال ها بی ضرر هستند. به ندرت سرطانی می‌شوند. نظارت بر خال ها و سایر لکه های رنگدانه ای یک گام مهم در تشخیص سرطان پوست، به ویژه ملانوم بدخیم است.

علائم انواع خال پوستی

خال معمولی یک لکه قهوه ای است. اما خال ها در رنگ، شکل و اندازه های مختلفی وجود دارند:

  • رنگ و بافت: رنگ های خال ها می‌توانند قهوه ای، برنزه، مشکی، قرمز، آبی یا صورتی و به صورت صاف، چروکیده، صاف یا برجسته باشند. حتی ممکن است روی آنها مو رشد کند.
  • شکل: بیشتر خال ها بیضی شکل یا گرد هستند.
  • اندازه: اندازه خال‌ها معمولاً کمتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) – به اندازه یک پاک کن مداد – هستند. به ندرت، خال های موجود در هنگام تولد (خال مادرزادی) می‌توانند بسیار بزرگتر باشند و نواحی وسیعی از صورت، تنه یا اندام را پوشش دهند.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال ها می‌توانند در هر نقطه از بدن شما ایجاد شوند، از جمله پوست سر، زیر بغل، زیر ناخن‌ها و بین انگشتان دست و پا. اکثر افراد 10 تا 40 خال دارند. بسیاری از این موارد در 50 سالگی ایجاد می شوند. خال ها ممکن است در ظاهر تغییر کرده یا با گذشت زمان از بین بروند. تغییرات هورمونی در سنین نوجوانی و بارداری ممکن است باعث تیرگی و بزرگتر شدن خال ها شود.

عوامل ایجاد انواع خال پوستی

خال ها زمانی ایجاد می‌شوند که سلول های پوست (ملانوسیت ها) به صورت خوشه ای یا توده ای رشد می کنند. ملانوسیت ها در سراسر پوست شما پخش می‌شوند و ملانین تولید می‌کنند، رنگدانه طبیعی که به پوست شما رنگ می‌دهد. عوامل ایجاد خال به صورت زیر می‌باشد:

  • عوامل محیطی
  • زمینه ژنتیکی
  • هورمون‌های جنسی بخصوص استروژن و پروژسترون در خانم‌ها

انواع خال پوستی و اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند!

این راهنمای ABCDE می تواند به شما در تعیین اینکه آیا یک خال یا یک نقطه ممکن است ملانوم یا سایر سرطان های پوست را نشان دهد، کمک کند:

  • A برای شکل نامتقارن است. یک نیمه برعکس نیمه دیگر است.
  • B برای مرز است. به دنبال خال هایی با حاشیه های نامنظم، شکاف دار یا پهن شده باشید.
  • C برای رنگ است. به دنبال رویش‌هایی باشید که تغییر رنگ داده‌اند، رنگ های زیادی دارند یا رنگ ناهمواری دارند.
  • D برای قطر است. به دنبال رشد جدید در یک خال بزرگتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) باشید.
  • E برای تکامل است. مراقب خال هایی باشید که در اندازه، شکل، رنگ یا ارتفاع تغییر می کنند، به ویژه اگر قسمتی یا تمام خال سیاه شود. خال ها همچنین ممکن است برای ایجاد علائم و نشانه های جدید مانند خارش یا خونریزی تکامل یابند.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

خال های سرطانی (بدخیم) از نظر ظاهری بسیار متفاوت هستند. برخی ممکن است همه ویژگی های ذکر شده در بالا را نشان دهند. دیگران ممکن است فقط یک یا دو مورد داشته باشند.

چه خال‌هایى مستعد بدخیمى یا تغییرات دیسپلاستیک هستند؟

بزرگ شدن سریع خال، افزایش رنگ خال (تیره‌تر شدن) و هر نوع تغییر دیگر در رنگ خال، رشد قسمتی از خال و نامتقارن شدن آن از نظر شکل، تغییر در حاشیه خال از نظر رنگ یا شکل، زخمی شدن خال و ایجاد خونریزی، همه این علائم می‌توانند هشداری برای شما باشند تا به پزشک مراجعه کنید.

عوارض

ملانوم عارضه اصلی خال ها است. برخی از افراد بیشتر از متوسط ​​در معرض ابتلا به سرطان و خال های ملانوم قرار دارند. عواملی که خطر ابتلا به ملانوما را افزایش می‌دهند عبارتند از:

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

  • متولد شدن با خال های بزرگ: به این نوع خال ها، خال مادرزادی گفته می‌شود. در نوزادان، چنین خال هایی در صورتی که بزرگتر از 2 اینچ (5 سانتی متر) باشند، به عنوان بزرگ طبقه بندی می شوند. حتی یک خال بزرگ به ندرت سرطانی می‌شود و تقریباً هرگز قبل از بلوغ کودک.
  • داشتن خال های غیر معمول: خال هایی که بزرگتر از یک خال معمولی هستند و شکل نامنظمی دارند، به عنوان خال خونی غیرطبیعی (دیسپلاستیک) شناخته می‌شوند. آنها مایل به ارثی هستند. و اغلب دارای مراکز قهوه ای تیره و حاشیه های روشن تر و ناهموار هستند.
  • داشتن خال های زیاد داشتن بیش از 50 خال معمولی نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به ملانوم است. شواهد نشان می‌دهد که تعداد خال های شما خطر سرطان را پیش بینی می کند. افراد زیر 50 سال که 20 خال یا بیشتر روی بازو دارند، بیشتر در معرض خطر ملانوم هستند. رابطه بین تعداد خال زنان و خطر ابتلا به سرطان سینه را نشان داد
  • داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی ملانوم: اگر قبلا ملانوم داشته اید، در معرض خطر سرطان زایی خال هستید. علاوه بر این، برخی از انواع خال های غیرمعمول منجر به شکل ژنتیکی ملانوم می شوند.

درمان خال

روش‌های متعددی برای برداشتن خال وجود دارد. یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن خال است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود به همین دلیل برداشتن خال با لیزر بیشتر توسط افراد انتخاب می‌شود.

غیر از خال‌هایى که احتمال بدخیم شدن دارند و با تشخیص پزشک براى برداشتن آن‌ها با حاشیه مشخص و به‌طور کامل اقدام کرد، خال‌ها را از نظر زیبایى نیز مى‌توان برداشت که باید پوست بیمار را از جهت تشکیل پوست اضافه یا بر جاى ماندن جاى خال درنظر گرفت که این کار نیاز به مهارت کامل دارد.

مراقب تغییرات باشید!

با محل و الگوی خال های خود آشنا شوید. به طور مرتب پوست خود را معاینه کنید تا به دنبال تغییراتی باشید که ممکن است نشان دهنده ملانوما باشد. ماهانه یکبار خودآزمایی کنید، به ویژه اگر سابقه خانوادگی ملانوم دارید. با کمک آینه ها، سر تا پا را چک کنید، از جمله پوست سر، کف دست و ناخن، زیر بغل، قفسه سینه، پاها و پاها، از جمله کف پا و فاصله بین انگشتان پا. همچنین ناحیه تناسلی خود و بین باسن خود را بررسی کنید.

با پزشک خود در مورد عوامل خطر ابتلا به ملانوما و اینکه آیا به طور معمول نیاز به معاینه تخصصی پوست دارید صحبت کنید.

چه نوع خالهایی خطرناک هستند

از پوست خود محافظت کنید!

برای محافظت از پوست خود در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) مانند نور خورشید یا تخت های برنزه اقداماتی را انجام دهید. اشعه ماوراء بنفش با افزایش خطر ملانوم مرتبط است. و کودکانی که از قرار گرفتن در معرض نور خورشید محافظت نشده اند بیشتر دچار خال می شوند.

  • از اوج اوقات خورشید اجتناب کنید برای بسیاری از مردم آمریکای شمالی، شدیدترین پرتوهای خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر است. برای سایر ساعات روز، حتی در روزهای ابری یا زمستان، فعالیت های بیرون از منزل را برنامه ریزی کنید.
  • در طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید. حدود 30 دقیقه قبل از بیرون رفتن ، حتی در روزهای ابری ، از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. از یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 15 استفاده کنید و آن را سخاوتمندانه استفاده کنید و هر دو ساعت یکبار-یا بیشتر در صورت شنا یا عرق کردن، دوباره استفاده کنید. آکادمی پوست آمریکا توصیه می کند از کرم های ضد آفتاب با طیف وسیع و مقاوم در برابر آب با SPF حداقل 30 استفاده کنید.
  • سرپوش گذاشتن. عینک آفتابی، کلاه لبه پهن، آستین بلند و سایر لباس های محافظ می تواند به شما در جلوگیری از آسیب اشعه ماوراء بنفش کمک کند. همچنین ممکن است بخواهید لباس هایی را بپوشید که از پارچه مخصوص برای جلوگیری از تابش اشعه ماوراء بنفش استفاده شده است.
  • از لامپ ها و تخت های برنزه خودداری کنید. چراغ ها و تخت های برنزه اشعه ماوراء بنفش ساطع می کنند و می توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.

اگر یک خال غیر معمول به نظر می رسد، رشد می کند یا تغییر می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید برای اطلاعات بیشتر درباره اینکه چه نوع خالهایی خطرناک هستند مقالات بعدی ما را از دست ندهید. خوشحال می‌شویم نظرات و تجربیات خودتان را با ما در قسمت نظرات در میان بگذارید.